Δεν αγαπώ κανένανε, κανέναν δεν πονάω!
Οι φίλοι μου με ρίξανε, οι εχθροί μου με μισούνε,
οι συγγενείς με βρίζουνε, οι ξένοι μ’ αδικούνε!
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι.
Δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε!
Όσες φορές συμπόνεσα την ξένη δυστυχία,
πληρώθηκα αχάριστα, μου γύρισαν την πλάτη
κι αν δεν τους επρολάβαινα, θα μού ‘βγαζαν το μάτι!
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι.
Δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε!
Και μήπως η αγάπη μου δε μ’ έκανε να κλάψω;
Εγώ την ελυπήθηκα, την πήρα απ’ την ορφάνια
κι εκείνη ποδοπάτησε κι αγάπες και στεφάνια!
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ‘μαι.
Δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε!
Τραγούδι Στέλιος Καζαντζίδης.
Ζεμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958