Τρέξε, μάγκα να ρωτήσεις, να σου πουν, ποια
είμ’ εγώ.
Είμ’ εγώ γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα,
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρησα.
Δε με συγκινούν αγάπες, φτάνει να καλοπερνώ.
Κάθε βράδυ να τραβάω το ποτήρι μου
και να σφάζονται λεβέντες για χατίρι μου.
Πως θα γίνω εγώ δική σου, πάψε να το συζητάς.
Δε γουστάρω τις παρόλες, σου ξηγήθηκα,
στις ταβέρνες σκαι στα καμπαρέ γεννήθηκα.
Τραγούδι : Στέλλα Χασκίλ, Μάρκος Βαμβακάρης, Βασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : 1947