18 Ιανουαρίου. Επέτειος γέννησης και θανάτου του Βασίλη Τσιτσάνη
Ο Βασίλης Τσιτσάνης, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς και από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού τραγουδιού τον 20ο αιώνα.
Με το έργο του εξέφραζε τους πόθους και τα πάθη του λαού μας, καταγράφοντας ταυτόχρονα με τρόπο μοναδικό τα σημαντικά κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα του εθνικού μας βίου. Μισό αιώνα αγωνίστηκε υπεράνθρωπα να μεταβάλει σε κύμα ζωής, την ανάγκη του ανθρώπου να εκφρασθεί, να ερωτευθεί, να χαρεί, να προσευχηθεί.
Τα εκατοντάδες τραγούδια του Τσιτσάνη, σπάνια σε ομορφιά και αυθεντικότητα, εκφράζουν το λαό, αποτελούν πηγή δύναμης, ελπίδας, παρηγοριάς, συμπαράστασης, αγάπης και τρυφερότητας, για όλες τις πτυχές της νεότερης ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού λαού. Στο πρόσωπό του, το λαϊκό τραγούδι βρήκε τον πιο χαρακτηριστικό του εκπρόσωπο, πού με ολοκληρωτική αφοσίωση, με σπάνιο αίσθημα ευθύνης και σε αρμονική σύνδεση με το λαό, κατάφερε να τον εκφράσει για μία ολόκληρη περίοδο ζωής.
Ο Τσιτσάνης στήριξε το έργο του στη μεγάλη μουσική παράδοση αυτού του τόπου. Το Δημοτικό τραγούδι,η Βυζαντινή μουσική και το νεότερο λαϊκό τραγούδι τής πόλης αποτέλεσαν τη στερεή βάση των τραγουδιών του. Κατάφερε να αφομοιώσει αυτήν την παράδοση και να δημιουργήσει σπάνιες μελωδίες, πού στηρίχθηκαν πάνω στους χαρακτηριστικότερους ρυθμούς τής πατρίδας μας.Το έργο του Τσιτσάνη έφτασε στον κόσμο με τη συνεργασία διακεκριμένων λαϊκών τραγουδιστών. Ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Στελάκης Περπινιάδης, ή Σωτηρία Μπέλου, ή Μαρίκα Νίνου, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ή Καίτη Γκρέϋ, η Χασκίλ, η Γεωργακοπούλου και άλλοι στάθηκαν άξιοι συνεργάτες του.
Ο Τσιτσάνης χόρτασε τη δόξα. Ευτύχισε να κερδίσει από πολύ νωρίς την αναγνώριση και είχε την τύχη να δει το έργο του δικαιωμένο και αναγνωρισμένο από το λαό και το χρόνο, τους μόνους αλάνθαστους κριτές. Διέθετε μία σπάνια δύναμη, πού την αντλούσε από την πίστη στο έργο του. Ήταν προικισμένος με ταλέντο, τόλμησε και επέμεινε να εργάζεται μεθοδικά και δημιουργικά χωρίς να τα θέλει όλα δικά του.
