Την πιο ωραία μου ζωή μαζί σου έχω ζήσει!
Κι αν οι καρδιές μας έχουν τώρα χωριστεί,
από το νου στιγμή δεν σ’ έχω σβήσει!

Ίσως μπορέσω τον καημό γρήγορα να περάσω.
Μα όσα χρόνια κι αν παρέλθουν, δεν μπορώ
τέτοια καρδιά εγώ να την ξεχάσω!

Κι όταν με κάτασπρα μαλλιά θα φεύγω για το χώμα,
θα σιγοσβήνω και θα ψιθυρίζω αργά,
πως σ’ αγαπώ, πως σ’ αγαπώ ακόμα!

Τραγούδι Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε 1951
Επανέκδοση 1984

Μπράβο μπουζούκι μου φτωχό, με βγάζεις παλικάρι!
Μέσα στα φύλα της καρδιάς σ’ έχω κρυφό καμά¬ρι!

Μ’ ένα ρεμπέτικο σκοπό μου σβήνεις κάθε ντέρτι,
με βγάζεις ασπροπρόσωπο, σπαθί σαν τον καθρέ¬φτη!

Μες στη ζωή δε βρίσκεται κανείς για να με νιώσει,
στην κουρασμένη στράτα μου λίγη χαρά να δώσει

Στον κόσμο σ’ έχω συντροφιά, μπουζούκι ακριβό μου,
εσύ ακούς τον πόνο μου και το παράπονό μου.

ΤραγούδΙ’ Πρόδρ. Τσαουσάκης, Ρένα Στάμου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1951

Τρελός απ’ το πολύ πιοτό,
στο δρόμο μου παραπατώ.
‘Όλα τα σεκλέτια πού ‘χω στο κεφάλι,
απόψε τα ‘σβησα μες στην παραζάλη.

Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!

Στο δρόμο τώρα που τραβώ,
ποτέ δε θα ‘βρω τελειωμό.
Στ’ άσωτα ξενύχτια δίνω το κορμί μου,
μια και προδόθηκα μέσα στη ζωή μου.

Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!

Στη σούρα μου χαμογελώ
και μοναχός παραμιλώ.
‘Ήπια να ξεχάσω το κατάντημά μου,
όλα τα ντέρτια πού ‘χω στην καρδιά μου!

Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης, Avθή Διάvα.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1951
Επανέκδοση 1987

Πίσω στα πυκνά τα καφάσια,
σαν τη δαιμονισμένη γυρνά!
Χρόνια το γλυκό παλικάρι
περιμένει η Σεράχ κι αγρυπνά.

Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη σαν τη
φωτιά!
Σαν φωτιά!
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται τα
κορμιά!
Τα κορμιά!
Και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λεν, Αλάχ! Αλάχ!
Εγκιουλέ ολσούν!

Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβες!
Τρέμουν την οργή του Πασά.
Κλαίνε στο σαράι οι αγάδες!
Που ρουφούσαν της Σεράχ την ομορφιά!

Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη σαν τη
φωτιά!
Σαν φωτιά
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται τα
κορμιά!
Τα κορμιά
Και αρπάζει τη Σεράχ
κι όλες λεν, Αλάχ! Αλάχ!
Ε γκιουλέ ολσούν!

Τραγούδι Μαρ. Νίνου.
Οριεντάλ.
Ηχογραφήθηκε 1951 (Χατζηδουλής)
Επανέκδοση 1987

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.
Περνούν οι ώρες θλι6ερές σ’ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς τους παίζω κομπολόι!

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.

Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου.
Κουράγιο είχα στη ζωή, μα τώρα που σε χάνω,
θα είναι προτιμότερο για μένα να πεθάνω!

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.

Μουγκρίζω απ’ τις λαβωματιές
κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές.
Λα6ωματιές με γέμισες και μ’ έφαγαν οι πόνοι
και στη φωτιά που μ’ έριξες, τίποτα δε με σώνει!

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά.

Τραγούδι: Σταύρος Τζουανάκος, Μαρ. Νίνου,
Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1951
Επανέκδοση 1987 με την Στ. Χασκίλ

Το ‘ξερα μια μέρα πως θα ‘ρθείς
και τις τρέλες σου θα βαρεθείς.
Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου.
Μείνε μες στην αγκαλιά μου!

‘Ήταν άδικος ο χωρισμός
και ανυπολόγιστα σκληρός.
Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου,
μείνε μες στην αγκαλιά μου!

Βρέθηκα στη στράτα της ζωής
δίχως μάνα, δίχως συγγενείς.
Μη μου ξαναφύγεις πια, μάγκα μου,
μείνε μες στην αγκαλιά μου!

Τραγούδι : Bασ. Τσιτσάνης, Ελένη Γεράνη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1951
Επανέκδοση 1980

Μοίρες κακές μας φέραν στ’ αδιέξοδο,
καμιά χαρά στον κόσμο δε μας μένει
Είμαστ’ εμείς της μπόρας τα ναυάγια
ωωωω ωω ωω!
και της ζωής καραβοτσακισμένοι!

‘Ήλιος για μας ποτέ δε γλυκοφώτισε,
γύρω παντού μας ζώνουν μαύρα φίδια!
Είμαστ’ εμείς της μπόρας τα ναυάγια
ωωωω ωω ωω!
και της ζωής κουρέλια και σκουπίδια!

Στα καπηλειά ζητάμε το φαρμάκι μας!
Με το πιοτό τα βάσανα ξεχνούμε.
Είμαστ’ εμείς της μπόρας τα ναυάγια,
ωωωω ωω ωω!
που τη χαρά στο θάνατο θα βρούμε.

Τραγούδι Πρόδρ. Τσαουσάκης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1950
Επανέκδοση 1987

Πλήγωσε με όσο θέλεις,
όσο σε βαστάει η καρδιά.
Δεν το περίμενα αυτό από σένα,
να με δικάσεις τόσο σκληρά!

‘Όσο σε είχα αγαπήσει
αν μ’ αγάπαγες κι εσύ,
ποτέ δε θα ‘θελες να με χωρίσεις,
να κλαίει η καρδιά μου και να πονεί.

Πλήγωσε με όσο θέλεις,
να πονώ να χαίρεσαι.
Μα για τα σφάλματα αυτά που κάνεις,
θα ‘ρθεί μια μέρα να ντρέπεσαι!

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Σαν απόκληρος γυρίζω
στην κακούργα ξενιτιά.
Περιπλανώμενος, δυστυχισμένος,
μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά!

Κλαίνε τα πουλιά γι’ αέρα
και τα δέντρα για νερό.
Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα,
που έχω χρόνια για να σε ιδώ!

Πάρε, Χάρε, την ψυχή μου,
ησυχία για να βρω!
Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα,
μες στη ζωή μου να μη χαρώ!

Τραγούδι: Σωτ. Mnέλλοu.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Τί φωτιά είν’ αυτή μεγάλη,
πού ‘χω απόψε στο κεφάλι;
Ποιος μπορεί
ποιός μπορεί να μου τη σβήσει,
να του δω –
να του δώσω ό,τι ζητήσει;

Θέλω απόψε να μπορούσα
μια γυ – γυναίκα να ξεχνούσα.
Ποιος μπορεί
ποιός μπορεί να με γιατρέψει
Το τι νιώ-
το τι νιώθω να μαντέψει;

Τι φωτιά είν’ αυτή μεγάλη,
πού ‘χω απόψε στο κεφάλι;
Απορώ,
απορώ κι αναρωτιέμαι,
στη ζωή –
στη ζωή μου πώς κρατιέμαι;

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαοuσάκnς.
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε 1950
Επανέκδοση 1987