Σαν χριστιανός κι ορθόδοξος σ’ αυτή την κοι¬νωνία,
εβάλθηκα, βρε μάγκες μου, να κάνω λιτανεία.

Εμάζεψα τα σέα μου κι ένα κομμάτι μαύρο
και ξεκινώ, βρε μάγκες μου, να πάω στον Άγιο Μάμο!

Ανάμεσα στην εκκλησιά στις στρόγγυλες καμάρες,
ανάψαμε το ναργιλέ, σαν να τανε λαμπάδες!

Να σου και ο Αρχάγγελος με μια μεγάλη φούρια,
απ’ τα ντουμάνια τα πολλά τον έπιασε η μαστούρα!

Μου λέει: «Άκου, Χριστιανέ, δεν είναι αμαρτία,
που μπήκες μες στην εκκλησιά, να κάνεις λιτανεία»!

Μα ξάφνου ένας καλόγηρος μου λέει: «Τράβα πίσω,
γιατι κι εγώ έχω σειρά καμιά για να ρουφήξω»!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1983.

Σου το ‘πα δεν σε θέλω πια,
γιατι ξηγιέσαι σαν σουπιά!
Κι όλο το ρίχνεις στην τρελή
και με διπλώνεις πονηρή!

Σε μένα τώρα δεν κολλάς,
πάλι τις φάπες σου θα φας!
Στο ‘πα να κάτσεις φρόνιμα,
δεν ξαναπιάνω γκόμενα!

Με φοβερίζεις και μου λες,
πως δεν φοβάσαι μαχαιριές.
Το κεφαλάκι σου θα φας,
με τα μυαλά που κυβερνάς!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Ελένη Γεράνη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1980.

Δυο δρόμοι τη χωρίζουνε την κοινωνία τούτη
και φέρνουν μαύρη συμφορά η φτώχεια και τα πλούτη!

Της κοινωνίας η διαφορά
φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά!

Έχει η ζωή γυρίσματα, έχει και μονοπάτια.
Γκρεμίζουν φτωχοκάλυβα και χτίζουνε παλάτια!

Της κοινωνίας η διαφορά
φέρνει στον κόσμο μεγάλη συμφορά!

Τραγούδι: Γιώργος Νταλάρας.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία.
Τόνοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο!

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια,
που θα μείνουνε χαρμάνια!

Βρε κουρνάζε μου, τελώνη,
τη ζημιά, ποιός την πληρώνει;
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία!

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια,
που θα μείνουνε χαρμάνια!

‘Ήταν προμελετημένη
καρφωτή και λαδωμένη!
Δυο μεμέτια, τα καημένα,
μες στο κόλπο ήταν μπλεγμένα!

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια,
που θα μείνουνε χαρμάνια!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης, Λιζέτα Νικολάου.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1980.

Πω πω Ζημιά που πάθαμε
και με Δημοκρατία!
Να φάμε τέτοιο μάντρωμα
και τέρμα το ξεφάντωμα,
τέρμα και στην πρωία!

Βρε, πώς μαντρωθήκαμε
και σε νταλκάδες μπήκαμε;

Και πώς ν’ αλλάξουμε σκοπό
απ’ το ‘να βράδυ στ’ άλλο;
Αθήνα μου ξενύχτισσα
και στη ζωή αλήτισσα,
πες μου, πώς θα τη βγάλω;

Βρε, πώς μαντρωθήκαμε
και σε νταλκάδες μπήκαμε;

Κι αυτοί που λεν τα καύσιμα
πως είναι η αιτία,
το μέτρο τούτο το σκληρό
είναι λιγάκι πονηρό,
είναι και αδικία!

Βρε, πώς μαντρωθήκαμε
και σε νταλκάδες μπήκαμε;

Είναι βραχνάς το μάντρωμα,
που μπήκε στην καρδιά μας!
Μα πώς να γίνει, δηλαδή,
αφού μια ολόκληρη ζωή
η νύχτα είναι δικιά μας;

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1979

Είναι η νύχτα όμορφη
κι ασήμι το φεγγάρι!
Μια κι έχω πλάι τη μικρή,
που ήρθε ζούλα να με βρει,
για μια τσαρκίτσα πάρε μας στη βάρκα σου
στη βάρκα σου βαρκάρη!

Εδίψασε για έρωτα
και ήρθε να γουστάρει!
Γι’ αυτό αν δεις να τη φιλώ,
σφύρα και κάνε τον τρελό.
Και άσε μας ν’ αλλάξουμε πολλά φιλιά
πολλά φιλιά βαρκάρη!

Είναι η νύχτα όμορφη,
μαγεία το φεγγάρι!
Το ν’ αγαπάς δεν είν’ ντροπή
κι αν θέλεις πιάσε το κουπί.
Για μια τσαρκίτσα πάρε μας στη βάρκα σου
στη βάρκα σου βαρκάρη!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Μοντέρνες και μαγκίτισσες,
οι πριγκιποαλήτισσες
οι Αθηναίϊσσες τα βράδυα τρέχουν,
να βρουν ρεμπέτικη γωνιά.
Κι όλα τα δίνουν για μια γλυκιά πενιά!

Κι αφού καθίσουν και τα πιούν
και στα μεράκια τους να μπουν,
θα διατάξουνε ένα φίνο ζεμπεκάκι
Να το χορέψουνε τρελά,
που θα τρομάξει ακόμα κι η μαγκιά!

Και μια ζωή ξενύχτηδες,
του κόσμου οι καψούρηδες,
τα πιο καλά παιδιά μες στην παρέα
κι αυτοί έχουν ντέρτια στην καρδιά,
για μια γυναίκα που τους πήρε τα μυαλά!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Εχτές το βράδυ ζόρικα
μου μίλησες, μοβόρικα.
Κι ακόμα με απείλησες κι αυτή μου τη ζωή!
Μα ‘γώ, τρελή, για πλάκα μου
την καίω και την κάπα μου
και τότε γράψ’ αλλοίμονο, αχάριστη ψυχή!

Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!

Πόσες φορές λαχτάρησα,
για πάρτη σου καθάρισα.
Μα εσύ μου έχεις κάνει τη ζωή μαρτυρική!
Μ’ αυτά σου τα δεδόμενα
δεν θα ξεμπλέξεις φρόνιμα
και θα με στείλεις, σίγουρα, μια μέρα φυλακή!

Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!

Σ’ αγάπησα, σε πόνεσα,
κακούργα, δολοφόνισσα!
‘Ηρθες και μ’ αναστάτωσες, βρε παλιοχαρακτήρα !
Και στα καλά καθούμενα
μ’ ανοίγεις προηγούμενα.
Ανάθεμά την δυο φορές την ώρα που σε πήρα!

Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο.
Hxογραφήθηκε: 1978.

Δεν ξαναπέφτω στην αγκαλιά σου,
για πάντα φεύγω απ’ την καρδιά σου.
Εσύ μου γκρέμισες τα όνειρά μου,
εσύ μου έκλεψες και τη χαρά μου!

Κοντά μου ήρθες για να γλεντήσεις,
σκοπό δεν είχες να μ’ αγαπήσεις!
Δεν ήσουν τίμια εσύ μαζί μου
κι ήθελες πάντοτε την καταστροφή μου!

Δεν ξαναπέφτω στην αγκαλιά σου,
για πάντα φεύγω απ’ την καρδιά σου!
Τσιμέντο να γινούν όλα και στάχτη!
Μαζί σου κάηκα, γυναίκα σκάρτη!

Τραγούδι: Ηλίας Μακρής, Ελένη Γεράνη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Αυτό το βράδυ χάνομαι, αυτό το βράδυ σβήνω,
Το δάκρυ ως τα χείλη μου κυλάει και το πίνω!

Κάτι μού ‘πε, κάτι είπα
το αγόρι μου κι εγώ,
κάναμε καβγά μεγάλο,
φτάσαμε στο χωρισμό!
‘Όμως τώρα μετανιώνω
για τη στάση μου αυτή
και το σφάλμα μου πληρώνω
και χτυπιέμαι σαν τρελή!
Αχ! Και χτυπιέμαι σαν τρελή!

Απόψε πάλι σούρωσα, στη γειτονιά σου τα ‘πια,
με πνίξαν τα παράπονα κι ένα προς ένα τα ‘πα!

Γύρνα, αγόρι μου, κοντά μου,
να σε πνίξω στα φιλιά
και υπογραφή σου βάζω,
δεν θα ξαναφύγεις πια!
Είναι κρίμα, είναι λάθος,
τέτοιος έρωτας τρελός
να πεθάνει σε μια ώρα
για ένα πείσμα, δυστυχώς!
Για ένα πείσμα, δυστυχώς!

Κάτι μού ‘πε, κάτι είπα
το αγόρι μου κι εγώ,
κάναμε καβγά μεγάλο,
φτάσαμε στο χωρισμό!
‘Όμως τώρα μετανιώνω
για τη στάση μου αυτή
και το σφάλμα μου πληρώνω
και χτυπιέμαι σαν τρελή!
Αχ! Και χτυπιέμαι σαν τρελή!

Τραγούδι: Ανθή Αγγελίδου.
Καρσιλαμάς.
Ηχογραφήθηκε: 1978.