Μας την έσκασες μια νύχτα,
βρε μουρμούρη Τακατζίφα!
Με τη Βάνα σου γλεντούσες,
τάληρα πολλά σκορπούσες
και δεν ήρθες το βραδάκι
στο φτωχό μας ταβερνάκι!

Μας την έσκασες μια νύχτα,
βρε μουρμούρη Τακατζίφα!

Ξέχασες και το κουτούκι,
δυο πενιές απ’ το μπουζούκι!
Τ ό ‘χεις ρίξει πια στην τρέλα
κάθε βράδυ στην Καστέλα,
μπαρμπουνάκι και τσιπούρα
κι όλο κρεβατομουρμούρα!

Μας την έσκασες μια νύχτα,
βρε μουρμούρη Τακατζίφα!

Πρόσεξε μην την πατήσεις
και παρηγοριά ζητήσεις!
Θα σου κάνουμε καψόνια,
που θα τα θυμάσαι χρόνια!
Για να μάθεις, Τακατζίφα,
να μας φέρεσαι στην τρίχα!

Μας την έσκασες μια νύχτα,
βρε μουρμούρη ΤακαΤΖίφα!

Τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Βαρέθηκα σαλόνια και φιγούρα!
Εγώ θέλω ρεμπέτικη ζωή.
Και στην τρέλα μου απάνω και στη σούρα
εγώ δε λογαριάζω ο κόσμος τι θα πει!

‘Έλα μια νύχτα να ζήσεις κι εσύ
την πιο ωραία ρεμπέτικη ζωή!
‘Έλα απόψε στην αστροφεγγιά,
είμαστε’ όλοι ρεμπέτες κι ωραία παιδιά!

Να ‘ρθείς κι εσύ μαγκίτισσα ένα βράδυ,
να γνωρίσεις την όμορφη ζωή!
Και σε μάγκικα σαλόνια να γλεντήσεις
και να ξεψυχήσεις μ’ ένα γλυκό φιλί!

‘Έλα μια νύχτα να ζήσεις κι εσύ
την πιο ωραία ρεμπέτικη Ζωή!
‘Έλα απόψε στην αστροφεγγιά,
είμαστε’ όλοι ρεμπέτες κι ωραία παιδιά!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Βίκυ Μoσχολιού.
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Η σκιά μου κι εγώ
κάθε βράδυ πικρό
σε ζητάμε!
Και ρωτάμε αν ζεις,
αν σε είδε κανείς
και πονάμε!

Μες στον ύπνο να ‘ ρθείς,
όνειρό μου γλυκό,
σε προσμένω!
Κι απ’ αγάπη τρελή
να σε σφίξω αγκαλιά
περιμένω!

Ποιες μάγισσες τρελές
σε κρατούν μακριά
μαγεμένο;
Τις ώρες τις πικρές
κάθε βράδυ μετρώ
και πεθαίνω!
Γιατί να φύγεις να χαθείς;
Αγάπη μου!
Περιμένω πότε θα ξαναρθείς!

Νυχτερίδες, πουλιά
μας κρατούν συντροφιά
στο σκοτάδι,
όταν κλαίμε πικρά
η σκιά μου κι εγώ
κάθε βράδυ!

Μες στον ύπνο να ‘ ρθείς,
όνειρό μου γλυκό,
σε προσμένω!
Κι απ’ αγάπη τρελή
να σε σφίξω αγκαλιά
περιμένω!

Ποιες μάγισσες τρελές
σε κρατούν μακριά
μαγεμένο;
Τις ώρες τις πικρές
κάθε βράδυ μετρώ
και πεθαίνω!
Γιατί να φύγεις, να χαθείς;
Αγάπη μου!
Περιμένω, πότε θα ξαναρθείς!

Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη.
Οριεντάλ.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ. Βίρβου.

Στο φίλντισι –
στο φίλντισι κομπολογάκι μου
έβαλα φού –
έβαλα φούντα μεταξένια!
ενώ εσύ –
ενώ εσύ για μέν’ αγάπη μου
δε βάζεις στη –
δε βάζεις στην καρδιά σου έννοια!
Ο καημός μου χάντρα – χάντρα
έγινε σαν το βουνό!
Δε λυπάσαι τέτοιον άντρα
και μ’ αφήνεις να πονώ;
Στο χέρι σου –
στο χέρι σου φοράς αμέθυστο,
μα εγώ μεθώ –
μα εγώ μεθώ με τ’ άρωμά σου!
Ας ήμουνα –
ας ήμουνα παιδί αναίσθητο,
να μη θυμά –
να μη θυμάμαι τ’ όνομά σου!
Ο καημός μου χάντρα – χάντρα
έγινε σαν το βουνό!
Δε λυπάσαι τέτοιον άντρα
και με κάνεις να πονώ;
Θα βάψω μα –
θα βάψω μαύρη τη γραβάτα μου,
να ‘χει τα χρώ –
να ‘χει τα χρώματα της λύπης!
Και θα τη βά –
και θα τη βάζω, μαυρομάτα μου,
από κοντά –
από κοντά μου όσο λείπεις!
Ο καημός μου χάντρα – χάντρα
έγινε σαν το βουνό!
Δε λυπάσαι τέτοιον άντρα
και με κάνεις να πονώ;

Τ τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού.
Αλέγκρο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Το σκυλί, το σκυλί,
το σκυλί σου με γαβγίζει!
Το σκυλί σου με γαβγίζει,
κάνει πως δε με γνωρίζει!
‘Ηρθ’ απόψε ο γλεντζές σου,
άνοιξε τις αγκαλιές σου!

Τ α χαλιά, τα χαλιά,
τα χαλιά και τα σεντόνια!
Τ α χαλιά και τα σεντόνια
στρώσε απόψε στα σαλόνια!
‘Ηρθ’ απόψε ο γλεντζές σου,
άναψε μου τις φωτιές σου!

Γλύκα μου, γλύκα μου,
γλύκα μου και βάσανό μου!
Γλύκα μου και βάσανό μου
γιάτρεψε μου τον καημό μου!
‘Ηρθ’ απόψε ο γλεντζές σου,
άναψε μου τις φωτιές σου!

Το σκυλί, το σκυλί,
το σκυλί σου με γαβγίζει!
Το σκυλί σου με γαβγίζει,
καει πως δε με γνωρίζει!
‘Ηρθ’ απόψε ο γλεντζές σου,
άνοιξε τις αγκαλιές σου!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Λιζέτα Νικολάου.
Συρτοτσιφτετέλι.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Το παλικάρι στο σφυρί
το ‘βγαλες ψεύτρα και σκληρή
και το κατάντησες αλάνι και μπεκρή!
Το παλικάρι το ‘χεις βγάλει στο σφυρί!

‘Έτυχε πολύ να σ’ αγαπήσει,
να σου δώσει μια χρυσή καρδιά!
Μα το πρόδωσες και το ‘χεις ρίξει
στης ζωής τ’ αμαρτωλά σκαλιά!
Το παλικάρι στο σφυρί
το ‘βγαλες ψεύτρα κι άπονη ψυχή!

Για τη δική σου απονιά
μονάχο πίνει στη γωνιά!
Σέρνει το βήμα κουρασμένο και βαρύ.
Το παλικάρι το ‘χεις βγάλει στο σφυρί!

‘Έτυχε πολύ να σ’ αγαπήσει,
να σου δώσει μια χρυσή καρδιά!
Μα το πρόδωσες και το ‘χεις ρίξει
στης Ζωής τ’ αμαρτωλά σκαλιά!
Το παλικάρι στο σφυρί
το ‘βγαλες ψεύτρα κι άπονη ψυχή!

Τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού.
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ. Βίρβου.

Στην πίκρα μου απάνω δυο ποτήρια παραπάνω
θα τα πιω, γεμάτα, να μεθύσω, μαυρομάτα!
Περαία και Μοσχάτο θα τα κάνω άνω-κάτω,
να σε βρω, μικρό μου, δυο λόγια να σου πω!

Κι αν αντιμιλήσεις και δεν θ’ μ’ ακολουθήσεις,
θα σου κάνω πλάκα απ’ τις λίγες, μαυρομάτα!
Γιατί μες στην Αθήνα είμ’ απ’ τα παιδιά τα φίνα,
μα και ζόρικο πολύ όταν χρειαστεί!

Στον πόνο μου απάνω δυο ποτήρια παραπάνω
θα τα πιω, γεμάτα, να μεθύσω μαυρομάτα!
Περαία και Μοσχάτο θα τα κάνω άνω-κάτω,
να σε βρω, μικρό μου, δυο λόγια να σου πω!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης, Λιζέτα Νικολάου.
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Ρίξε την καρδιά σου στο γιαλό,
τους όρκους ρίξε στο ποτάμι!
Τ α χρόνια πήγανε χαράμι,
μα φτάνει, τράβα στο καλό!

Ρίξε ένα δάκρυ στο γιαλό,
όλα είν’ όνειρο και ψέμα.
Πληρώνουμε με της καρδιάς το αίμα!
Χαλάλι, τράβα στο καλό!

Μα φτάνει, τράβα στο καλό!

Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη.
Μπαλάντα.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ. Βίρβου.

Μα εγώ δεν ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος!
Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές;
Εγώ αντέχω τις φωτιές!
Μάνα, μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις!

Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ! μανούλα μου!
Καλοκαίρι κι είναι κρύο,
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ! μανούλα μου!

Μα εγώ δεν ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος!
Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές;
Εγώ αντέχω τις φωτιές!
Μάνα, μη λυπάσαι, μάνα, μη με κλαις!

‘Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ! μανούλα μου!
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδερφό μου,
Πόσα θα τραβήξει, ωχ! μανούλα μου!

Μα εγώ δεν ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος!
Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές;
Εγώ αντέχω τις φωτιές!
Μάνα, μη λυπάσαι, μάνα, μη με κλαις!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης, Λιζέτα Νικολάου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ Βίρβου.

Πάλι στο νου μου σ’ έφερα κι ό,τι κι αν πω είναι ψέμα,
Χώρια από σένα, βάσανο, στάζ’ η καρδιά μου αίμα!

Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα
είσαι μια γλυκιά μουρμούρα!

Τρέξε κοντά μου, να χαρείς, να με παρηγορήσεις,
Εσύ για μένα έκανες ωραίες εξηγήσεις!

Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα
είσαι μια γλυκιά μουρμούρα!

Τι κι αν σκληρά με πλήγωνες με τα φερσίματά σου
‘Ήταν πολλά κι αμέτρητα τα προτερήματά σου!

Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα
είσαι μια γλυκιά μουρμούρα!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Χαρούλα Λαμπράκη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1973