Άσπρο πουκάμισο φορώ
και μαύρο θα το βάψω!
Μαύρα είν’ τα μάτια π’ αγαπώ,
γι’ αυτά κοντεύω να χαθώ,
γι’ αυτά πολύ θα κλάψω!

Μαύρα μου μάτια,
εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω
και τ’ άσπρο μου πουκάμισο
στα μαύρα θα το βάψω!

‘Έχω καεί, έχω ψηθεί
στα χέρια τα δικά σου!
Τ ο βλέπω θα καταστραφώ
κι όμως να φύγω δεν μπορώ
στιγμή από κοντά σου!

Μαύρα μου μάτια,
εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω
και τ’ άσπρο μου πουκάμισο
στα μαύρα θα το βάψω!

Μαύρο πουκάμισο θα βρω,
μαύρο σαν την καρδιά σου!
Για να ταιριάζει η φορεσιά
τα βάσανά μου τα βαριά
οπού τραβώ κοντά σου!

Μαύρα μου μάτια,
εγώ για σας έκλαψα και θα κλάψω
και τ’ άσπρο μου πουκάμισο
στα μαύρα θα το βάψω!

Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1956

Σε μάζεψα, σε σύμασα
αχ! απ’ τα σοκάκια μέσα!
Κι είπα, να κάνουμε χωριό,
Ν’ ανοίξουμε νοικοκυριό.
Μα συ δεν έχεις μπέσα!

Για να σε κάνω άνθρωπο
ήπια τόσα φαρμάκια,
μα το δικό σου το μυαλό
πετάει στα σοκάκια!

Αμέσως μόλις ξέχασες
τα μπατιρήματα σου,
τον όρκο σου τον πάτησες
και, άμυαλη, ξανάρχισες
τα περπατήματά σου!

Για να σε κάνω άνθρωπο
ήπια τόσα φαρμάκια,
μα το δικό σου το μυαλό
πετάει στα σοκάκια!

Όπου του μέλει να πνιγεί,
ποτέ του δεν πεθαίνει!
Και n δική σου n καρδιά,
το θέλ’ n μοίρα n κακιά,
να ζήσει κολασμένη!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Μαίρη Λίντα.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1956
Στίχοι Κ. Βίρβου.

Μ’ αυτόνε που τραβιόσουνα κι έλεγες θα σε πάρει
το ‘δες πως σε παράτησε για μια γυναίκα άλλη.

Πάει κι αυτός –
πάει κι αυτός με γεια και σ’ άλλα
τώρα σ’ ά –
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα!

Απ’ το κεφάλι σου τα φταις όλα και τα παθαίνεις,
ανυπολόγιστα να κλαις και να τον περιμένεις.

Πάει κι αυτός
πάει κι αυτός με γεια και σ’ άλλα
τώρα σ’ ά –
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα!

Σε μένα να ‘ρθεις μη σκεφτείς, σαν πρώτα και ν’ αράξεις,
εσύ δεν πρόκειται μυαλό ούτε ζωή ν’ αλλάξεις.

Πάει κι αυτός
πάει κι αυτός με γεια και σ’ άλλα
τώρα σ’ α –
τώρα σ’ άφησε μπουκάλα!

Τραγούδι: Πρόδρομος Τσαουσάκπς, Ρένα Στάμοu.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1955,

Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη,
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη.
Πες μου, τι σου είπανε για μένα,
και τα μάτια σου είναι πάντα βουρκωμένα;

Κάτι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου,
το διαβάζω, το βλέπω στη ματιά σου.
Μήπως με βαρέθηκες να φύγω;
Μη με κάνεις να πεθαίνω λίγο-λίγο!

Μη δακρύζεις, πάψε πλέον, φτάνει.
Ξέρεις πόσα για σένα έχω κάνει.
Ξέρεις πως υπάρχει αντιζηλία,
μην ακούς ποτέ την ψεύτρα κοινωνία!

Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο.
Hxογραφήθηκε: 1955.

Με δίκοπο μαχαίρι, με δίκοπο μαχαίρι,
με δίκοπο μαχαίρι βαριά θα πληγωθώ.
Θα βάψω με το αίμα μου τα έρημα σοκάκια,
με πνίξαν τα φαρμάκια, με πνίξαν τα φαρμάκια.

Με δίκοπο μαχαίρι εγώ θα σκοτωθώ.
Στο ίδιο σταυροδρόμι, στο ίδιο σταυροδρόμι,
στο ίδιο σταυροδρόμι που μού ‘πες σ’ αγαπώ,
εκεί θα κλάψεις σαν με δεις στο δρόμο ξαπλωμένο
κι αδικοσκοτωμένο κι αδικοσκοτωμένο.

Στο ίδιο σταυροδρόμι εγώ θα σκοτωθώ.

Για σένα θα πεθάνω, για σένα θα πεθάνω,
για σένα θα πεθάνω, για σένα θα χαθώ.
Θα πάψω πια, σκληρή! καρδιά, να χύνω μαύρο δάκρυ
για μια γυναίκα σκάρτη, για μια γυναίκα σκάρτη.

Στο ίδιο σταυροδρόμι εγώ θα σκοτωθώ.

Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης.
Ζεϊμπέκικο
Hxογραφήθηκε: 1955.

Τα πιο καλά μου χρόνια τα ‘χω χαραμίσει!
Φαρμάκι, δηλητήριο εσύ μ’ έχεις ποτίσει,
ολόκληρη ζωή μαρτύρησα κοντά σου,
μ’ έφαγαν οι πόνοι κι οι καημοί!

Με πρόδωσες!
με σκότωσες!
ΚΙ αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’ άλλο φίλο,
εμένα μ’ είχες σήκω-κάτσε σαν τον σκύλο!

Αισθήματα δεν είχες μέσα στην καρδιά σου
και να με κάψει, ήθελες, το προμελέτnμά σου!
Μπαμπέσικη καρδιά, πώς μ’ έχεις βασανίσει,
έβαλες στο σπίτι μου φωτιά!

Με πρόδωσες!
με σκότωσες!
ΚΙ αφού τα είχες τώρα χρόνια μ’ άλλο φίλο,
εμένα μ’ είχες σήκω-κάτσε σαν τον σκύλο!

Τραγούδι: Καίτη Γκραίυ.
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε: 1955.

Καταστραμμένος για κάποιο σφάλμα,
που έχω κάνει στον κόσμο αυτό,
την περιφρόνηση της κοινωνίας
δεν την αντέχω, δεν τη βαστώ.

‘Έφταιξα, έφταιξα,
έφταιξα τ’ ομολογώ.
Μη με σπρώχνεις, κοινωνία,
είναι κρίμα να χαθώ!

Μη με ρωτάτε ποια είν’ n αιτία,
που μ’ έχει φέρει στη θέση αυτή.
Αυτή π’ αγάπησα ήταν για μένα
n πιο μεγάλη καταστροφή!

‘Έφταιξα, έφταιξα,
έφταιξα, τ’ ομολογώ.
Μη με σπρώχνεις, κοινωνία,
είναι κρίμα να χαθώ!

Στιγματισμένος τώρα για πάντα
στην κοινωνία θα περπατώ.
Σωστό ερείπιο, φτωχό κουρέλι,
θα ξεψυχήσω με τον καημό!

‘Έφταιξα, έφταιξα,
έφταιξα, τ’ ομολογώ.
Μη με σπρώχνεις, κοινωνία,
είναι κρίμα να χαθώ!

Τραγούδι: Μιχαήλ Χασαπάκης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1955.

Για κοίτα, κόσμε, ένα κορμί,
που μπήκε μες στο μαγαζί
Αμάν, πασά μου, θα τρελαθώ,
ως και τα ρούχα μου πουλώ!

Λαχταρώ να σ’ αγκαλιάσω
και το νου μου ας τον χάσω!
‘Έλα πάμε στον οντά μου,
ναι. μάτια μου!
Να σε σφίξω, να σε λιώσω
κι ότι έχω να στο δώσω.
Μη χαλάσεις την καρδιά μου,
ναι, μάτια μου!

Σαν το δικό σου το κορμί
άλλο δεν έχω ξαναδεί!
Ξυπνά τον πόθο στην καρδιά
και μου φουντώνει το σεβντά!

Τραγούδι Kαίτη Γκρέυ.
Καρσιλαμάς.
Ηχογραφήθηκε: 1955.

Στην τσέπη κάργα τάληρα
τραβάει για τα Φάλnρα
με τη Μπέτυ την ομορφονιά,
φουλ, για τα μπουζούκια για πενιά!

Ο Βάγγος που ‘ναι μάγκας απ’ την πιάτσα,
ο Βάγγος που κρατάει από ράτσα.
Πω πω πω! τα πίνει και τα σπάει!
Και για την κοπέλα
κάθε είδους κάνει τρέλα!
Μάμπο, μάμπο!
Μ’ αρέσει να χορεύω
μάμπο με γλυκιές πενιές!
Μάμπο. μάμπο!
Είν’ ο χορός της μόδας!
Χορεύουν τα σαλόνια
κι οι φτωχογεπονιές!

Η Μπέτυ λέει: «Ευάγγελε,
χασάπικο παράγγελε!
Κι ύστερα στο κέφι το γλυκό
θέλω ένα μάμπο Ιταλικό!»

Κι ο Βάγγος που τρελαίνεται για φούστα
και που δεν της χαλάει ποτέ τα γούστα,
τα λεφτά στα όργανα σκορπάει,
να χορέψει μάμπο
η … μις Μπέτυ, με … το Βάγγο!
Μάμπο, μάμπο!
Μ’ αρέσει να χορεύω
μάμπο με γλυκιές πενιές!
Μάμπο, μάμπο!
Είν’ ο χορός της μόδας!
Χορεύουν τα σαλόνια
κι οι φιωχογετονιές!

Τραγούδι: Πόλυ Πάνου.
Μάμπο.
Ηχογραφήθηκε: 1955

Είμαι κόκορας κεφάτος,
ζωηρός και κοτσονάτος.
Κι έχω μπλέξει κάποια κότα,
που τσιμπάει τα καρότα!
Χτίζεις κόκορα παλάτια
με τη σκέψη, με τα μάτια.
Αν κρατάνε τα φτερά σου,
τότε κούνα την ουρά σου!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
‘Έλα, κότα μου, να πάμε
μες στον κήπο μου να φάμε.
Άσ’ τους άλλους τους κοκόρους
κι από μένα τρώγε σπόρους!

Είσαι κόκκορας μουρντάρης
και ζητάς να με τουμπάρεις.
Σ’ έβλεπα κρυφά από τότες
μέσα σε σαράντα κότες!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Κότα μου θα με τρελάνεις,
κακαρίσματα μου κάνεις.
Κι όπως πάμε θα πετάξω,
στο κοτέτσι σου ν’ αράξω!
Αν με θέλεις κόκορα μου,
έλα πες το στην κυρά μου.
Μη ζητάς αβγά να κάνω
και στο δρόμο να τα χάνω!
Κουκουρίκο κοκοκό,
κοκοκό κάνει κι η κότα.
Την τραβούσε με το Ζόρι
και της άλλαζε τα φώτα!
Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Αλέγκρο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.