Τό ‘χω ρίξει στο ξενύχτι
μια και μ’ άφησες, τρελή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος
την παλιά μου τη ζωή.

Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδάμ την έπαθ’ απ’ το μήλο.
Πού να βρεις στο ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά;
Σα γάτες είναι πονηρές,
ζημιάρες και κακές.

Τις λατρεύουμε κι εκείνες
με τον πόνο μας γελούν,
σαν μπεγλέρια πια μας παίζουν,
ώσπου να μας βαρεθούν!

Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδάμ την έπαθ’ απ’ το μήλο.
Πού να βρεις στο ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά;
Σα γάτες είναι πονηρές,
ζημιάρες και κακές.

Τραγούδι: Μαρίκα Nίvου.
Xασαnοσέρβικο.
Hxογραφήθηκε: 1954

Τα βάσανα μες στη ζωή
θα τα περάσουμε μαζί
Μαζί τις πίκρες, τις χαρές,
μαζί και τις αναποδιές!

Θα τη βγάλουμε αντάμα,
πότε γέλιο, πότε κλάμα.
Θα μανουβράρουμε μαζί
την ακατάστατη ζωή!

Μια σφαίρα είναι ο ντουνιάς
και θα γυρίσει και για μας.
Σε παλάτια και τσαντίρια
θα τα πιούμε τα ποτήρια!

Θα ξημερώσει και για μας
μην είσαι άπιστος Θωμάς!
Τα μονοπάτια τα παλιά
θα τα περάσουμ’ αγκαλιά!

Πίκρες και χαρές χαρμάνι
θα τη βγάλουμε κοτσάνι!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Μαρίκα Nίvου.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1954.

Μάνα μου, μανούλα μου,
με πονεί n καρδούλα μου
και πώς θα γιάνω;
Δέκα μέρες παντρεμένη
ΚΙ είμαι πάλι χωρισμένη.
‘Όσους άντρες, καλέ μου, κι αν επήρα,
πάλι ξανά είμαι χήρα!

Μάνα μου εσύ τα φταις,
που μ’ έμπλεξες με προξενιές,
γι’ αυτό χωρίζω.
Θέλω άντρα που να τα ‘χει
και να τόνε βρω μονάχη.
Να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος
σαν κι εμένανε κι εκείνος!

Άραγε ποιός να ‘ν’ αυτός
ο καινούριος ο γαμπρός,
που θ’ αγαπήσω;
‘Οποίος άντρας θα με πάρει
θα ‘χει τύχη, θα ‘χει χάρη.
Μάνα μου, καλέ, δε θα προφταίνει
χάδια και φιλιά να παίρνει.

Θέλω άντρα που να τα ‘χει
και να τόνε βρω μονάχη,
Να ‘ναι μάγκας, καλέ μου, να ‘ναι φίνος
σαν κι εμένανε κι εκείνος!

Τραγούδι: Άννα Xρυσάφη. Βασ. Τσιτσάνης. Mπέμπα Ρίο,
Α. Γιαννόπουλος.
Συρτό.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!
Αφού δεν τα κατάφερες, να πας με τα νερά μου,
μάσε τα τσαμασίρια σου και στο καλό κυρά μου!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Μέσα στο φτωχό μου τον οντά
μπήκες, να μ’ ανάψεις τη φωτιά!
Αλλού να πας να κοιμηθείς, αλλού να ξημερώσεις
και στο φτωχό ντιβάνι μου δε θα ξαναξαπλώσεις!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Ηρθες ένα βράδυ μοναχή
κι έτρεχε το δάκρυ σου βροχή!
Σ’ αγκάλιασα και γλύκανα τη θλιβερή ζωή σου
και το φτωχό ντιβάνι μου το μοίρασα μαζί σου!

Είναι το ντιβάνι μου στενό
και δε μας χωράει και τους δυο!

Τραγούδι: Άννα Χρυσάφη, Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1954.

Μια χαροκαμένη μάνα
μέρα νύχτα πάντα αναστενάζει
Αχ! κατακαημένη μάνα!
Το λεβέντη – λεβέντη της θυμάται
κι απ’ τον πόνο – πόνο της σπαράζει.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Δυο παιδιά είχε στον κόσμο
και της έμει – έμεινε το ένα.
ΚΙ όμως γράμμα – γράμμα του δεν παίρνει
μήνες τώρα – τώρα από τα ξένα.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Το μονάκριβο παιδί της
που χε στο ντου – στο ντουνιά καμάρι,
ποιός να ξέρει -να ξέρει αν θα γυρίσει,
για ο Χάρος -ο Χάρος το ‘χει πάρει.

Κλαίει της μάνας η καρδιά,
κλαίει χωρίς παρηγοριά!

Τραγούδι: Ρούλα Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Πάλι το κλάμα άρχισες,
μια μαργαρίτα μάδησες,
τα ίδια παραμύθια!
Σου το δηλώνω, μάνα μου,
εσύ’ σαι n σουλτάνα μου
κι αυτή ‘ναι n αλήθεια.

Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!

Εσύ γνωρίζεις, κούκλα μου,
τις τρέλες μου, τα γούστα μου
και τα παράπονά μου.
Στα μάτια μου στ’ ορκίζομαι,
τρελαίνομαι και σκίζομαι
για σένανε, κυρά μου.

Είμαστε ζευγάρι φίνο
κι όλοι μας θαυμάζουνε.
και για πάρτη μας, κυρά μου,
το καπέλο βγάζουνε!

Κι αν τραβηχτώ καμιά φορά
μ’ άλλη γυναίκα πονηρά
και λάχει και το μάθεις,
να μη μ’ αρχίσεις τον καβγά
και τα τσουγκρίσουμε τ’ αβγά
κι άλλο κακό μην πάθεις!

Τραγούδι: Ρούλα Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Μέρα και νύχτα βασανίζομαι,
όμως ποτέ δεν απελπίζομαι.
Και αν n φτώχεια μ’ έχει κουρελιάσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει.

Μακριά κι οι φίλοι, με γελάσανε,
όνειρα ήταν και περάσανε.
Και αν ο έρωτας καημούς μ’ έχει κεράσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει

Του κόσμου τρέλες με πλανέψανε,
ΟΙ φίλοι μου με καταστρέψανε.
Και αν ο θάνατος μ’ έχει αγκαλιάσει
κι αυτό θα περάσει κι αυτό θα περάσει

Τραγούδι: Σ. Πασαλάρη.
Ζεϊμπέκικο.
Στίχοι Γ. Τρίμn.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Μεσάνυχτα και ξαγρυπνώ
για μια γυναίκα π’ αγαπώ
κι ο πόνος με σπαράζει!
Που να ‘ναι τώρα, που γυρνά,
τα χάδια της σε ποιόν κερνά,
ποιός να την αγκαλιάζει;

Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
τα στήθια μου πληγώνεις!
Εκείνη συλλογίζουμαι
και συ δεν ξημερώνεις.

Γυναίκα δίχως αίσθημα
ήταν μεγάλο έγκλημα
αυτό που μού ‘χεις κάνει!
Μα ‘γώ δεν σε τιμώρησα
κι αν ήταν άλλος, φόνισσα,
θα είχες πια πεθάνει!

Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
τα στήθια μου πληγώνεις!
Εκείνη συλλογίζουμαι
και συ δεν ξημερώνεις.

Μετά από τέτοια προσβολή
άλλη γυναίκα στη ζωή
δεν θέλω ν’ αγαπήσω!
Εδώ σ’ αυτή την ερημιά,
με τον καημό μου συντροφιά,
μονάχος μου θα ζήσω!

Νύχτα χωρίς ξημέρωμα
τα στήθια μου πληγώνεις!
Εκείνη συλλογίζουμαι
κι εσύ δεν ξημερώνεις.

Τραγούδι: Μαίρη Λίvτα.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1954

Και ποια γυναίκα δεν ξετρελαίνεις!
Τόσες γυναίκες πώς μπορείς και περπατάς;
Μπορεί, βρε μάγκα μου, να τις μπερδέψεις,
γι’ αυτό, καλύτερα, δεφτέρια να κρατάς.

Και ποια γυναίκα δεν ξετρελαίνεις!

Δευτέρα, Τρίτη με την Ελένη,
Τετάρτη, Πέμπτη με την Κική,
Παρασκευή τραβάς για τη Μαρίτσα
κι εμένα μού ‘ρχεσαι Σαββάτο, Κυριακή!

Και ποια γυναίκα δεν ξετρελαίνεις!

Μέσα στην πιάτσα δεν έχεις ταίρι,
γι’ αυτό κι εμένα μου τα πήρες τα μυαλά!
Είσ’ ομορφόπαιδο και σ’ αγαπάμε
κι όποια γουστάρισες τη γλέντησες καλά!

Και ποια γυναίκα δεν ξετρελαίνεις!

Τραγούδι Σωτ. Μπέλλου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Θα κάνω ντου, βρε πονηρή,
στα στέκια που αράζεις.
Κι αν σε τρακάρω πουθενά
μ’ αυτόν τον άνθρωπο, ξανά,
να ξέρεις δεν τη βγάζεις!

Καθάρισε τη θέση σου,
μ’ αυτή σου την κατάσταση,
πριν κάνω επανάσταση!

Τον τελευταίο τον καιρό
μου τα ‘χεις κάνει ρόϊδο!
Δυο τρεις μου την καρφώσανε,
πως πάλι σε τσακώσανε
μ’ εκείνο το κορόϊδο!

Καθάρισε τη θέση σου,
μ’ αυτή σου την κατάσταση,
πριν κάνω επανάσταση!

Θα κάνω ντου για να σε βρω
Αθήνα και Περαία.
ΚΙ αν θα σε κάνω τσακωτή,
να ξέρεις, η βραδιά σου αυτή
θα είναι η τελευταία!

Καθάρισε τη θέση σου,
μ’ αυτή σου την κατάσταση,
πριν κάνω επανάσταση!

Τραγούδι: Τάκης Mπίνης, Μαρίκα Νίνου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.
Οι στίχοι είναι του Κ. Βίρβου.