Γεννήθηκα –
γεννήθηκα για να πονώ
και για να τυ-
και για να τυραννιέμαι.
Την ώρα που σε γνώρισα,
βαριά την κα –
βαριά την καταριέμαι!

Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ,
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει n κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!
Κι αν τώρα κά –
κι αν τώρα κάνω μια ζωή,
που πάντα τη –
που πάντα τη μισούσα,
για όλα εσύ ευθύνεσαι,
που τόσο α –
που τόσο αγαπούσα!

Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ,
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει n κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!
Θα το φωνα –
θα το φωνάξω σαν τρελή,
ο κόσμος να
ο κόσμος να το μάθει.
Τα βάσανα που τράβηξα,
για σένα τα –
για σένα τα ‘χω πάθει!
Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει η κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!

Τραγούδι Μαρίκα Νίνου. Τάκης Μπίνης.
Ζεϊμπέκικο.
Στίχοι Κ. Βίρβος.
Ηχογραφήθηκε 1954

Η κοινωνία βαριά στενάζει,
σκληρά n φτώχεια τnνε σπαράζει.
Τι θ’ απογίνει μ’ αυτό το χάλι,
αυτός ο δρόμος πού θα μας βγάλει;

Η δυστυχία μας κουρελιάζει,
απ’ τις πληγές μας το αίμα στάζει.
Τι μαύρα χρόνια καταραμένα,
τα νιάτα φεύγουν, πάνε χαμένα.

Φτωχέ διαβάτη με τον καημό σου,
εγώ τον ξέρω τον σπαραγμό σου.
Δεν είσαι μόνος στην οικουμένη,
υπάρχουν κι άλλοι βασανισμένοι.

Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου, Βασ. Τσιτσάνnς.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα,
δεν θα ‘χα τώρα καταντήσει ναυαγός!
Να μη μ’ ανοίγουν καμία πόρτα
κι όλοι να λεν πως είμαι άσωτος υιός!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Η ασωτία μ’ είχε τραβήξει,
σαν τον μαγνήτη μες στη σπάταλη ζωή,
για να γκρεμίσω ό,τι είχα χτίσει
και μες στους δρόμους να βρεθώ ένα πρωί!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!
μες στη ζωή όμως ποτέ δεν είν’ αργά.
Θα ρίξω πέτρα στην ασωτία,
να δω κι εγώ την προκοπή και τη χαρά!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου, Bασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Φτώχεια που με κουρέλιασες με νύχια ματω¬μένα,
μες στα πολλά σου θύματα γράψε ακόμα ένα!

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,
κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα!

Φτωχολογιά στον πόνο σου ποτέ σου δεν δειλιάζεις!
Και τα κουρέλια που φορείς, με γέλιο τα σκεπάζεις!

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,
κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα!

Μέσα στης φτώχειας το μπαξέ είμαι κι εγώ λουλούδι,
που τρέφουμαι με δάκρυα και με πικρό τραγούδι!

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα,
κρύβεις ψυχές μ’ αισθήματα!

Τραγούδι: Στέλλα Χασκίλ, Βασ. Τσιτσάνης, Γιαννόπουλος.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954

Πόσες φορές δεν έχω πει, να φύγω, να σ’ αφήσω;
Μα στη ζωή κουράζουμαι, μονάχος μου να ζήσω!

Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!

Γυναίκα ασυλλόγιστη με τον εγωισμό σου
με πλήγωσες και μ’ έκανες ενέχυρο δικό σου!

Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!

Για τις χαρούμενες καρδιές ας φέγγει κι ας χαράζει!
Για μένα, μαύρη συννεφιά στο βίο μου ταιριάζει!

Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!

Τραγούδι: Στρ. Παγιουμτζής, Βασ, Tσιτσάvnς.
Γιαννόπουλος,
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Ποια καρδιά δεν θα ραΐσει την αλήθεια όταν μάθει,
ποιός μπορεί να μη δακρύσει για τα όσα έχω πά¬θει.

Μες στα στήθια μου τι κρύβω όταν δείτε
κι εσείς άπονες καρδιές θα ματωθείτε.

Στις πληγές που έχουν κλείσει στα παλιά σημάδια επάνω,
μια πληγή καινούρια ανοίγει κάθε μέρα παραπάνω.

Μες στα στήθια μου τι κρύβω όταν δείτε
κι εσείς άπονες καρδιές θα ματωθείτε.

Μια καρδιά που δεν θα κλάψει για τον πόνο μου, το ξέρω,
είν’ εκείνη π’ αγαπάω, που με κάνει να υποφέρω.

Μες στα στήθια μου τι κρύβω όταν δείτε
κι εσείς άπονες καρδιές θα ματωθείτε.

Τραγούδι: Σωτηρία Μπέλλου, Τάκης Μπίνης.
Ζεϊμπέκικο,
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Τύχη, γιατί με κυνηγάς, πες μου, τι σού ‘χω φταίξει
και δεν μπορεί για μένανε μέρα καλή να φέξει;

‘Όσο κι αν κάνω υπομονή, τίποτα δεν κερδίζω.
Το κουρασμένο σώμα μου άδικα βασανίζω!

Μην κλαις καρδιά μου μην πονάς. Μες στης ζωής τη στράτα
αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα.

Τραγούδι Σωτηρία Μπέλλου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.

Περιπλανώμενη ζωή!
Περιπλανώμενο κορμί
Απ’ τις βαθιές μου τις πληγές
το αίμ’ αργοσταλάζει
και τώρα που ζητώ στοργή,
κανείς δε με κοιτάζει!

Περιπλανώμενη ζωή!
Περιπλανώμενο κορμί

Τον πόνο έχω αδερφό,
μα τον κρατώ βαθιά κρυφό!
Δεν έχω φίλους για να πω
το ντέρτι, που με καίει,
να ξαλαφρώσω την καρδιά,
που μέρα νύχτα κλαίει!

Περιπλανώμενη ζωή!
Περιπλανώμενο κορμί

Πού είσαι μάνα να με δεις,
να κλάψεις, να με λυπηθείς;
Απόκληρος μες στη ζωή
κι απ’ όλους ξεχασμένος,
να περπατώ και να πονώ
είμαι καταραμένος!

Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου.
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε: 1954

Γιάλα ρούμπι, γιάλα ρούμπι γκελ γιαχαμπίμπιγια
Γιάλα ρούμπι γιαχαμπίμπι για

Ζαϊρα θα ‘ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά,
απ’ την αγκαλιά του μαχαραγιά!
Σβήνω απ’ τον πόθο,
μ’ άλλον σαν σε νιώθω.
Αχ! Ζαϊρα μου γλυκιά!

Γιαλελέλι! -Γιαλελέλι!
Γιαλελέλελι! -Γιαλελέλελι!
Γιαλελέλι ωωωωωχ!
Σβήνω απ’ τον πόθο,
μ’ άλλον σαν σε νιώθω.
Αχ! Ζαϊρα μου γλυκιά!

Γιάλα ρούμπι, γιαλα ρούμπι γκελ γιαχαμπίμπι για!
Γιάλα ρούμπι γιαχαμπίμπι για!

Ζαϊρα λάμπεις σαν αστέρι στην Αραπιά!
Μ’ άναψες φωτιά δεν αντέχω πια!
Κάστρα θα γκρεμίσω,
μα δε θα σ’ αφήσω,
σκλάβα του μαχαραγιά!

Γιαλελέλι! Γιαλελέλι!
Γιαλελέλελι! Γιαλελέλελι!
Γιαλελέλι ωωωωωχ!
Κάστρα θα γκρεμίσω,
μα δε θα σ’ αφήσω,
σκλάβα του μαχαραγιά!

Γιάλα ρούμπι, γιαλα ρούμπι γκελ, γιαχαμπίμπι για!
Γιάλα ρούμπι, γιαχαμπίμπι για!

Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Σαλασίδης, Γιαννόπουλος.
Οριεντάλ.
Ηχογραφήθηκε: 1954 (Κ Βίρβος)

Απ’ το φαρμάκι πιο πικρή
έγινε η ζωή μου.
Εσύ μου πήρες τη χαρά – τη χαρά
αχ! είσαι η καταστροφή μου.

Ετούτα είναι βάσανα
κι όχι τα περασμένα.
Να τα βαστάξω δεν μπορώ
κι αλίμονο σε μένα.

Τώρα γελάς και χαίρεσαι
κακούργα, δε σε μέλει
που μ’ έκανες να σέρνομαι – σέρνομαι
αχ! ο δόλιος σαν κουρέλι.

Ετούτα είναι βάσανα
κι όχι τα περασμένα.
Να τα βαστάξω δεν μπορώ
κι αλίμονο σε μένα.

Αυτό το σφάλμα το βαρύ
ποτέ δε θα μπορέσω
και ζωντανός μα και νεκρός – και νεκρός
αχ! δε θα στο συγχωρέσω.

Ετούτα είναι βάσανα
κι όχι τα περασμένα.
Να τα βαστάξω δεν μπορώ
κι αλίμονο σε μένα.

Τραγούδι Α. Ευγενικός, Νίκη Φλωρούση.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1953.