Απόψε κάνεις μπαμ, απόψε κάνεις μπαμ!
Σε Βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ!

Στολίστηκες, κυρά μου,
στην πένα στο καντίνι!
Να ζήσει κι ο λεβέντης,
ο λεβέντης που σε ντύνει
Απόψε κάνεις μπαμ!

Ξαπλώσου στο ταξί, ξαπλώσου στο ταξί!
Και πάμε να γλεντήσουμε σε φίνο μαγαζί!
Απόψε στην ταβέρνα
πω! πω! τ’ έχει να γίνει.
Κι αν κάνεις να χορέψεις,
ποτήρι δε θα μείνει!
Απόψε κάνεις μπαμ!

Αμάν και τ’ είσαι συ, αμάν και τ’ είσαι συ!
Για χάρη σου σταθήκανε οι άντρες προσοχή!
Απόψε σε γλεντάω
κι ο κόσμος πάει να σκάσει!
Κοντεύει απ’ τη ζήλεια
να του φύγει το καφάσι!
Απόψε κάνεις μπαμ!

Απόψε στην ταβέρνα πω! πω! τ’ έχει να γίνει
Κι αν κάνεις να χορέψεις, ποτήρι δεν θα μείνει!
Απόψε κάνεις μπαμ!

Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου. Τάκης Μπίνης, Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1953.

Κατηγορώ τη μοχθηρή κακούργα κοινωνία,
που ρίχνει πάντα το φτωχό στη μαύρη δυστυχία.

Για την κατάσταση αυτή και την αιτία
κατηγορώ
κατηγορώ την κοινωνία.

Κατηγορώ τον άνθρωπο με τη σκληρή καρδιά του.
Τη συμφορά του αλλουνού την έχει για χαρά του.

Για την κατάσταση αυτή και την αιτία
κατηγορώ
κατηγορώ την κοινωνία.

Κατηγορώ την προστυχιά και την πλεονεξία.
Το προσωπείο της ψευτιάς, τη μαύρη προδοσία.

Για την κατάσταση αυτή και την αιτία
κατηγορώ
κατηγορώ την κοινωνία.

Τραγούδι: Γ. Παπαδόπουλος, Ε. Μαρκόπουλου.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1953.

Πόσο ήθελα, ρε φίλε,
να ‘χα φουλ το πορτοφόλι,
με μια κούρσα να βολτάρω
μέσα στην Ελλάδα όλη!

Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα
να γλεντήσω μια βραδιά
και να καταλήξω σούρας
στα στενά του Σαρκαφλιά!

Στη Θεσσαλονίκη έχω
μια παλιά μου φιλενάδα,
με τους φίλους μου θα πάω,
να της κάνω μια καντάδα!

Πάτρα, Τρίπολη και Σπάρτη
μια βδομάδα θα τα πιω
κι από κει στην Καλαμάτα
σ’ ένα κόλπο μου παλιό!

Κι όταν κουραστώ, ρε φίλε,
στην Αθήνα θα γυρίσω,
στον Περαία και στα πέριξ
στα μπουζούκια θα γλεντήσω!

Φάληρα και Βουλιαγμένη,
φέρε μπίρα και μεζέ,
το κορίτσι μου στο πλάι
και η κούρσα αγκαζέ!

Τραγούδι: Eλένη Λαμπίρη, Βασ. Τσιτσάvης.
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε: 1952.

Διώξε με, μάνα, διώξε με
από το σπιτικό σου
και πες, δεν είμαι πια παιδί,
μανούλα μου -μανούλα μου δικό σου!

Διώξε με, μάνα, διώξε με
τον πόνο σου να νιώσω
κι απ’ το κακό μου ριζικό
να φύγω να – να φύγω να γλυτώσω!

Διώξε με, μάνα, διώξε με
στα ξένα να γυρίζω
και μες στα μαύρα δάκρυα
το χώμα να – το χώμα να ποτίζω!

Τραγούδι: Τάκης Mnίvnς, Σωτ. Mnέλλοu, Tατασόnοuλος.
Ζεϊμπέκικο,
Hxογραφήθηκε: 1952.

Στου γιαλού τα βοτσαλάκια
κάθονται δυο καβουράκια
‘Έρμα παραπονεμένα
κι όλο κλαίνε τα καημένα!

Κι n μαμά τους n κυρία καβουρίνα
πάει τσάρκα με το σπάρο στη Ραφήνα!
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού
στου γιαλού τα βοτσαλάκια!

Πάει ο κάβουρας το βράδυ,
βρίσκει το τσαρδί ρημάδι!
Ψάχνει για τη φαμελιά του
και τραβάει τα μαλλιά του!

Βάζει πλώρη κούτσα-κούτσα στη Ραφήνα
να πετύχει την κυρία καβουρίνα
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού
στου γιαλού τα βοτσαλάκια!

Το ξημέρωμα ροδίζει
και ο κάβουρας γυρίζει
Δίχως τη συμβία πάλι,
κούτσα-κούτσα στ’ ακρογιάλι!

Με το σπάρο τον ξενύχτη στη Ραφήνα
παίζει τώρα στα ρηχά n καβουρίνα!
Κι όλο κλαίνε τα καβουράκια
στου γιαλού
στου γιαλού τα βοτσαλάκια!

Τραγούδι Τάκης Mnίvης, Σωτ. Mπέλλου,
Βασ. Τσιτσάvnς, Τατασόnουλος.
Xασαnοσέρβικο.
με τη Μαρίκα Νίνου.
Hxογραφήθηκε: 1952.
Επανέκδοση :1955

Τα νιάτα τα μπερμπάντικα
γλέντα τα στον καιρό τους,
γιατί n μπαμπέσα n ζωή, – n ζωή
θα κάψει τον ανθό τους!
Τα μπερμπάντικα τα νιάτα
γλέντησε τα στα γεμάτα!
Τώρα που καις σαν τη φωτιά,
τώρα που έχεις ρέντα,
μεσάνυχτα και χαραυγές – χαραυγές
με την ψυχή σου γλέντα!
Τα μπερμπάντικα τα νιάτα
γλέντησε τα στα γεμάτα!
Τα νιάτα τα μπερμπάντικα
να μην τα χαραμίσεις,
όσο μπορέσεις έξυπνα – έξυπνα
μποέμικα να ζήσεις!
Τα μπερμπάντικα τα νιάτα
γλέντησε τα στα γεμάτα!

Τραγούδι: Α. Ευγενικός. Στέλλα Χασκιλ.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1952

Σ’ αυτό το έρμο το μονοπάτι
κοντά σου πες μου πώς βρέθηκα;
Με μαύρα δάκρυα το ‘χω ποτίσει
και τη ζωή μου βαρέθηκα!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!
‘Ήταν μεγάλη η αδικία,
μα πιο μεγάλη η συμφορά!
Στα μαύρα χέρια σου, καρδιά μπαμπέσα,
δεν ξαναπέφτω άλλη φορά!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!

Θα ‘ ρθεις μια μέρα στο μονοπάτι,
που θα σε φέρει μπρος στο γκρεμό!
Να κάνεις σ’ εύχομαι αυτό το δρόμο,
για να γνωρίσεις το άδικο!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!

Τραγούδι Τάκης Mnίvnς. Στέλλα Χασκίλ.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1953

Δεν έτυχε, σκληρή, να αγαπήσεις,
να νιώσεις λίγους χτύπους στην καρδιά!
Δεν έτυχε συμπόνια να ζητήσεις
και κάποιος να σε διώχνει μακριά!

Θαμπώθηκες και συ σαν τόσες άλλες,
αρχόντισσες, μεγάλες και τρανές,
που σκόρπησαν στο διάβα τους λαχτάρες,
μα, στο φινάλε, μείναν ορφανές!

Γι’ αυτό και συ, τρελή γαλανομάτα
με τις αγάπες τώρα τις πολλές,
στοχάσου, πως δεν θα ‘χεις πάντα νιάτα
και νιώσε τις μποέμικες καρδιές.

Τραγούδι: Iωάννα Γεωργακοπούλου, Στελ. Περπιvιάδnς.
Χασάπικο.
Hxογραφήθηκε: 1953 (Xατζηδουλής)
Επανέκδοση 1978

Είν’ η ώρα περασμένη
κι η βραδιά βαριά σκοτεινιασμένη.
‘Έχει ο ουρανός μαυρίσει
και η μπόρα δε θ’ αργήσει

Αστραπές τη νύχτα σκίζουν
κι οι βροντές με φοβερίζουν!
Με τη μπόρα θα μαλώσω,
μα θα ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω!

Να προσέξεις τη ματιά μου,
να διαβάσεις την καρδιά μου,
για να δεις το πώς πεθαίνει
μια ψυχή τυρανισμένη!

Τραγούδι Πρόδρ. Τσαοuσάκnς, Αθ. Γιαννόπουλος
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1987

Απόψε πάλι θα ξαγρυπνήσω
μες στο κελί μου το σκοτεινό
και στο σκοτάδι μου πικρά θα κλάψω,
για κάποια μάτια που ποτέ μου δεν ξεχνώ!

Τιμωρημένος στη μοναξιά μου
πονώ μονάχος και ξαγρυπνώ.
Για μιαν αχάριστη, μου γράφει η μοίρα,
να κλαίω πάντα το σκληρό της χωρισμό!

‘Ήταν για μένα ο έρωτάς της
μια αμαρτία παντοτινή.
Με δάκρυα πάντοτε θα την πληρώνω,
σαν κολασμένος, μες στη μαύρη μου ζωή!

Τραγούδι Πρόδρ Τσαουσάκης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1952.