Σε διώξαν απ’ την Κοκκινιά, γιατι το ‘χες παρακάνει
και στο Χατζηκυριάκειο – άμυαλη,
άρχισες το
άρχισες το σιργιάνι!

Στη Δραπετσώνα τα ‘φαγες του Παύλου και του
Γκίκα
και στα Ταμπούρια του Μηνά -του φουκαρά,
που τού ‘μεινε
που τού ‘μεινε η γλύκα!

Εδώ να κάτσεις φρόνιμα, τ’ ακούς ξεμυαλισμένη;
Γιατί αν ήρθες για μαλλί -άμυαλη
θα φύγεις κου
θα φύγεις κουρεμένη!

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης, Pέvα Στάμου.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Το ούζο θα το κόψω
τσιγάρο και κρασί
και κουμπαρά θα φέρω
στο σπίτι μας, Χρυσή!

Για μια μικρή ΟΙ ψύλλοι
που σού ‘χουν μπει στ’ αυτιά,
θα τηνε παρατήσω
μαζί και τα χαρτιά!

Νωρίς νωρίς στο σπίτι
θα έρχομαι, κυρά,
να βρούνε τα παιδιά μου
και πάλι τη χαρά!

Να πεις και της μαμάς σου
να λέει στη γειτονιά,
πως έστρωσ’ ο γαμπρός της
κι έρχεται στις εννιά!

Μα όταν χαρμανιάσω
γυναίκα μου, Χρυσή,
τον κουμπαρά θα σπάσω
να πάω για κρασί!

Κι αφού τα φάω όλα
στα γλέντια τα λεφτά,
καινούριονε θα φέρω
στο σπίτι κουμπαρά!

Τραγούδι Οδυσσέας Mοσχοvάς.
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Βάρδα κι αράξαμε, ε για μόλα!
Γεια σου, καΐκι μου, «Αη Νικόλα»!
Ασήμι γέμισε σπαρταριστό
και τη χαρά σένα τη χρωστώ!

Βάρδα κι αράξαμε, ε για μόλα!
Γεια σου, καΐκι μου, «Αη Νικόλα»!
Βάρδα κι αράξαμε, άγκυρα ριχτέ
κι όλοι τα χέρια σας μ’ αγάπη σφίχτε!

Να μάσουμε τα κάτασπρα πανιά,
να βγάλουμε τα ψάρια στη στεριά!
Βάρδα κι αράξαμε, ε για μόλα!
Γεια σου, καΐκι μου, «Αη Νικόλα»!

Τώρ’ ας τραβήξουμε στ’ αρχοντικό μας,
χαρά να δώσουμε στο σπιτικό μας!
Και στην κοπέλα που μας αγαπά,
να δώσουμε φιλάκια ναυτικά!

Βάρδα κι αράξαμε, ε για μόλα!
Γεια σου, καΐκι μου, «Αη Νικόλα»!
Βάρδα κι αράξαμε, ε για μόλα!
Γεια σου, καΐκι μου, «Αη Νικόλα»!

Τραγούδι Μαρ. Νίνου, Οδυσ. Μοσχονάς,
Βασ. Τσιτσάvnς.
Συpτό.
Ηχογραφήθηκε: 1950.
Επανέκδοση 1987

Κίνδυνος θάνατος, για πάρτε το χαμπάρι,
καινούρια μέτρα οι γυναίκες έχουν πάρει!
Κι όποιος στον έρωτα σωστά δεν περπατήσει,
ένα μπουκάλι βιτριόλι θ’ αντικρίσει!

Το εξευτέλισαν το αντρικό το φύλο.
Κι όπως τρωγόμαστε σα γάτα με το σκύλο,
το θηλυκό σε μια στιγμή, στην παραζάλη,
μας αμολάει το βιτριόλι στο κεφάλι!

Είναι να χάνεις το μυαλό σου εδώ και πέρα!
Μας έχουν πάρει οι γυναίκες τον αέρα.
Γι’ αυτό την τσάντα όταν βλέπεις ανοιγμένη,
βγάλε συμπέρασμα, ζημιά σε περιμένει!

Τραγούδι Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνnς,
Πρόδρ. Τσαουσάκης.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε: 1950 (Xατznδουλής)
Επανέκδοση 1978

Μάγισσα τσιγγάνα απ’ τη Βαγδάτη
μάγια να μου πεις για την αγάπη.

Ξημερώνω στης Αθήνας τα δρομάκια σαν τρελός
και με βλέπουν οι περαστικοί!
Ο αλήτης, λένε, νάτος ο φτωχός!

Κάνε, μάγισσα, ν’ αποφασίσει,
το φτωχό αλήτη ν’ αγαπήσει!

Γώ δε φταίω κι αν γεννήθηκα φτωχός μες στο ντουνιά.
Κι αν θα την παντρέψουν μ’ έναν πλούσιο,
του αλήτη θα ματώσει η καρδιά!

Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης, Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Γύρνα μόνος μες στη νύχτα,
γύρισε να ξεχαστείς.
Κι αν σε πλήγωσε μια πονηρή
ωωωω!
Άσ’ την να υποφέρει την τρελή!

Το μεράκι σου θα σβήσει
στη ρεμπέτικη βραδιά!
Τα μπουζούκια παίζουνε γλυκά
ωωωω!
Δώσε βάση φίλε στην πενιά!

Κι όταν την αυγή μαχμούρης
απ’ τα πέριξ θα γυρνάς!
Γιοματάρι μαύρο και «Μαρκό»
ωωωω!
Θα σου φέρουν ζάλη στο μυαλό!

Τραγούδι: Πρόδρ Τσαουσάκης, Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1950
Επανέκδοση 1987

Αυτόν τον φίλο πού ‘χεις μαζί σου
συχνά τον σφάζεις, τον τυραννάς!
Είναι το θύμα, που ‘πό την καρδιά σου
πιστεύει τάχα τον αγαπάς.

Αυτό το κόλπο συχνά που παίζεις
δε θα κρατήσει πολύ καιρό.
Γ γιατί το θύμα, σαν θα ξυπνήσει,
θα σου ζητήσει λογαριασμό!

Τότε να ξέρεις, τρελή γυναίκα,
δε θα ‘βρεις τόπο για να σταθείς.
Από το θύμα δε θα γλυτώσεις,
μην περιμένεις για να σωθείς.

Τραγούδι: Πρόδρ. Tσαουσάκnς, Μαρ. Nίvου.
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθnκε: 1950.
Επανέκδοση 1987

Είμαστε αλάνια,
διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα
και δεν την τρομάζουν
ΟΙ φουρτούνες τη δική μας ράτσα!

Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!

Κάθε μας μεράκι
γίνεται τραγούδι και το λέμε
και μες στα στραπάτσα
μάθαμε, ποτέ μας να μην κλαίμε!

Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!

Κι αν στην κοινωνία
μας χτυπούν αλύπητα οι μπόρες,
μέσα στο τραγούδι
φεύγουνε χαρούμενες οι ώρες!

Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!

Τραγούδι: Μαρ Nίvου, Βασ Tσιτσάvnς, Σπ. Ευσταθίου.
Χασαποσέρβικο,
Hxογραφήθnκε: 1950.
Επανέκδοση 1987

Κάποια βραδιά μαγική
μέσα στο Μισίρι την είδα!
‘Ήταν ξωτική ομορφιά
η Γκιούλ Μπαχάρ η γλυκιά!

Γιαραμπίμτο γιαχαμπί!
Γιαραμπίμτο γιαχαβάχα
λουλούδι μου, Γκιούλ Μπαχάρ!
Αράπ’ χαβάς, γιαβάς γιαβάς!
Μου το ‘χες πει με φιλιά,
σαν σε κρατούσ’ αγκαλιά!

Σκλάβος στο δικό της φιλί
είμαι στο σεβντά της δεμένος!
Κλαίω, νοσταλγώ και πονώ,
τη Γκιούλ Μπαχάρ δεν ξεχνώ!

Γιαραμπίμτο γιαχαμπί,
Γιαραμπίμτο γιαχαβάχα
λουλούδι μου, Γκιούλ Μπαχάρ!
Αράπ χαβάς, γιαβάς γιαβάς!
Μου το ‘χες πει με φιλιά,
σαν σε κρατούσ’ αγκαλιά!

Τραγούδι: Ρένα Νιάλια.
Οριενιάλ
Ηχογραφήθηκε: 1950.
Επανέκδοση 1975

Σε τούτο το παλιόσπιτο, σε τούτο το ρημάδι
θάψαμε την αγάπη μας ένα Σαββάτο βράδυ.

Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
τη βραδιά την τελευταία που μιλήσαμε!

Μέσα στην έρημη αυλή κάτω απ’ τα παραθύρια
οι μάγισσες κι οι γύφτισσες να στήσουνε τσαντίρια.

Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
και με δάκρυα ποτάμια το ποτίσαμε!

Κι η νυχτερίδα μοναχή να στήσει τη φωλιά της
στην καμαρούλα τη μικρή, πού ‘παιρνα τα φιλιά της!

Στο παλιόσπιτο ετούτο που χωρίσαμε
τη βραδιά την τελευταία που μιλήσαμε.

Τραγούδι: Σταύρος Τζουανάκος, Μαρ. Νίνου
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε 1950
Επανέκδοση 1987