Γεννήθηκα –
γεννήθηκα για να πονώ
και για να τυ-
και για να τυραννιέμαι.
Την ώρα που σε γνώρισα,
βαριά την κα –
βαριά την καταριέμαι!
Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ,
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει n κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!
Κι αν τώρα κά –
κι αν τώρα κάνω μια ζωή,
που πάντα τη –
που πάντα τη μισούσα,
για όλα εσύ ευθύνεσαι,
που τόσο α –
που τόσο αγαπούσα!
Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ,
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει n κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!
Θα το φωνα –
θα το φωνάξω σαν τρελή,
ο κόσμος να
ο κόσμος να το μάθει.
Τα βάσανα που τράβηξα,
για σένα τα –
για σένα τα ‘χω πάθει!
Με πλήγωσες και δεν ξεχνώ
που τόσο έχω κλάψει.
Να γίνει η κατάρα μου
φωτιά και να σε κάψει!
Τραγούδι Μαρίκα Νίνου. Τάκης Μπίνης.
Ζεϊμπέκικο.
Στίχοι Κ. Βίρβος.
Ηχογραφήθηκε 1954