Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη,
κάθε βράδυ βαθιά συλλογισμένη.
Πες μου, τι σου είπανε για μένα,
και τα μάτια σου είναι πάντα βουρκωμένα;
Κάτι κρύβεις μέσα στην καρδιά σου,
το διαβάζω, το βλέπω στη ματιά σου.
Μήπως με βαρέθηκες να φύγω;
Μη με κάνεις να πεθαίνω λίγο-λίγο!
Μη δακρύζεις, πάψε πλέον, φτάνει.
Ξέρεις πόσα για σένα έχω κάνει.
Ξέρεις πως υπάρχει αντιζηλία,
μην ακούς ποτέ την ψεύτρα κοινωνία!
Τραγούδι: Μαρ. Νίνου, Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο.
Hxογραφήθηκε: 1955.