Ο κόσμος με κατηγορεί, δεν ξέρω τι θα γίνω.
Μαζί σου εγώ που τα ‘μπλεξα, κανένα δε γνωρίζω.
Οι πόνοι κι οι αναστεναγμοί δουλεύουν το κορμί μου
και η καρδιά μου, η δύστυχη, σπαράζει απ’ την οργή μου.
Αχ, πως με καταντήσανε τα πονηρά σου μάτια, αλήτης έτσι ν’ αγρυπνώ μες στα στενά σοκάκια.
Και μες στις μπύρες ξενυχτώ κι αδειάζω ποτηράκια.
Τραγούδι : Στρ. Παγιουμτζής Βασ. Τσιτσάνης
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε : 1940