Μαύρισε και πάλι ο ουρανός.
Αστράφτουνε τα πέρατα, βροντούν οι κεραυνοί!
Πάλι μπόρα καινούρια θα ξεσπάσει,
πάλι αχ! – πάλι δυνατή βροχή!
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω στο κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει!
Μάνα μου στο λέω δεν βαστώ
ξανά λαχτάρες στη ζωή, ξανά καταστροφή!
Κλάψε, μάνα, το έρημο παιδί σου,
ξέγραψε αχ! – ξέγραψε το απ’ τη ζωή!
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω στο κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει!
Μαύρισε και πάλι ο ουρανός.
Ανάψανε τα σύννεφα, Χριστέ και Παναγιά αχ!
Τι μεγάλο κακό με περιμένει,
τι μεγά, αχ! – τι μεγάλη συμφορά!
Για μένα πάλι ο ουρανός θολώνει και μαυρίζει
κι απάνω απ’ το κεφάλι μου η μπόρα τριγυρίζει!
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958.