Μες στην πολλή σκοτούρα μου,
γιατί να σε γνωρίσω;
Κλαίω και λέω μυστικά – για σένανε:
γιατί να σ’ αγαπήσω;
Γιατί να κάθεσαι να λες,
πως πια δε με γνωρίζεις;
Αφού η καρδιά μου επόνεσε – για σένανε
κι όλο με βασανίζεις.
Θέλω να ξέρω, που γυρνάς,
με ποιόνε κουβεντιάζεις;
Τα μάτια σου τ’ αράπικα – πόσους γελούν,
όταν γλυκοκοιτάζεις.