Μποέμισσα ξανθιά, γαλανομάτα,
γοήσα αφράτη, ζηλευτή,
μ’ άναψες καημούς πολύ μεγάλους!
Είναι μαρτύριο για μένα η ζωή.
Ένας μαγνήτης είναι η ματιά σου,
ζαλίζει, ξεμυαλίζει σαν κοιτάς.
Μα εμένα, χρόνια τώρα, βασανίζεις,
Με κοροϊδεύεις κι όλο λες πως μ’ αγαπάς!
Μες στην καρδιά χρυσό παλάτι σ’ έχω,
σκλάβο μ’ έκανες, τι θα γίνω;
Μποέμισσα στο λέω, δεν αντέχω,
τα γαλανά σου μάτια πάντα λαχταρώ!
Τραγούδι : Στρ. Παγιουμτζής Στελ. Περπινιάδης
Χασάπικο
Ηχογραφήθηκε : 1938