Είν’ η ώρα περασμένη
κι η βραδιά βαριά σκοτεινιασμένη.
‘Έχει ο ουρανός μαυρίσει
και η μπόρα δε θ’ αργήσει
Αστραπές τη νύχτα σκίζουν
κι οι βροντές με φοβερίζουν!
Με τη μπόρα θα μαλώσω,
μα θα ‘ρθώ να σ’ ανταμώσω!
Να προσέξεις τη ματιά μου,
να διαβάσεις την καρδιά μου,
για να δεις το πώς πεθαίνει
μια ψυχή τυρανισμένη!
Τραγούδι Πρόδρ. Τσαοuσάκnς, Αθ. Γιαννόπουλος
Ζεϊμπέκικο.
Hxογραφήθηκε 1952
Επανέκδοση 1987