Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα,
δεν θα ‘χα τώρα καταντήσει ναυαγός!
Να μη μ’ ανοίγουν καμία πόρτα
κι όλοι να λεν πως είμαι άσωτος υιός!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Η ασωτία μ’ είχε τραβήξει,
σαν τον μαγνήτη μες στη σπάταλη ζωή,
για να γκρεμίσω ό,τι είχα χτίσει
και μες στους δρόμους να βρεθώ ένα πρωί!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!
μες στη ζωή όμως ποτέ δεν είν’ αργά.
Θα ρίξω πέτρα στην ασωτία,
να δω κι εγώ την προκοπή και τη χαρά!

Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα!

Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου, Bασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.