Στερνό μου γλυκοχάραμα κι εσύ αυγή θλιμμένη,
για ξημερώστε γρήγορα τον ήλιο ν’ αντικρίσω,
γιατι μετρώ στα δάχτυλα τις ώρες που θα ζήσω.
Το ξέρω θα πεθάνω ο ήλιος πριν να βγει
μέσα στο γλυκοχάραμα και στη θλιμμένη αυγή.
Χαράματα γεννήθηκα, χαράματα πεθαίνω.
Εδώ τελειώνει φαίνεται ο δρόμος της ζωής μου.
Ο στεναγμός, το δάκρυσμα, το δράμα της ψυχής μου.
Το ξέρω θα πεθάνω ο ήλιος πριν να βγει
μέσα στο γλυκοχάραμα και στη θλιμμένη αυγή.
Στερνό μου γλυκοχάραμα μαλάκωσε τον πόνο.
Δεν με τρομάζει τίποτα το Χάρο δε φοβάμαι,
μονάχα που δε χάρηκα τα νιάτα μου λυπάμαι.
Το ξέρω θα πεθάνω ο ήλιος πριν να βγει
μέσα στο γλυκοχάραμα και στη θλιμμένη αυγή.
Τραγούδι: Σταύρος Καμπάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1958-59