Στην απάνω πάνω σκάλα της ζωής,
πρέπει να ‘ρθεις, αν γουστάρεις να με βρεις.
Ξέφυγ’ από τη μιζέρια
κι έφτασα ψηλά στ’ αστέρια!
Τα ‘μαθες και με γυρεύεις τάχα να μου πεις.
Κάποια φορά κι έναν καιρό τρελά σε αγαπούσα,
μα εσύ μαζί μου γέλαγες κι άδικα ξενυχτούσα!
Στην απάνω πάνω σκάλα της ζωής
πρέπει να ‘ρθεις, αν γουστάρεις να με βρεις.
Δεν καταδεχόσουν τότε να με δεις,
γιατι ήμουν ντεμοντέ κι όλο ταπίς.
Τ ώρα πια σενιαρισμένος
και μοντέρνος και φτιαγμένος
φαίνεται ότι σου κάνω κι ήρθες να με βρεις.
Κάποια φορά κι έναν καιρό τρελά σε αγαπούσα,
μα εσύ μαζί μου γέλαγες κι άδικα ξενυχτούσα!
Στην απάνω πάνω σκάλα της ζωής
πρέπει να ‘ρθεις, αν γουστάρεις να με βρεις.
Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης, Χαρούλα Λαμπράκη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1971