Πόσες φορές δεν έχω πει, να φύγω, να σ’ αφήσω;
Μα στη ζωή κουράζουμαι, μονάχος μου να ζήσω!
Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!
Γυναίκα ασυλλόγιστη με τον εγωισμό σου
με πλήγωσες και μ’ έκανες ενέχυρο δικό σου!
Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!
Για τις χαρούμενες καρδιές ας φέγγει κι ας χαράζει!
Για μένα, μαύρη συννεφιά στο βίο μου ταιριάζει!
Γλυκοχαράζουν τα βουνά,
μα ‘γώ τα βλέπω σκοτεινά!
Τραγούδι: Στρ. Παγιουμτζής, Βασ, Tσιτσάvnς.
Γιαννόπουλος,
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1954.