Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι
με τις πόρτες τις κλειστές,
τον καημό μου σιγοκλαίω
και ματώνουν οι καρδιές!
Ούτε μάνα, ουτ’ αδέρφια
κι εγώ έρημο πουλί!
Βλέπω αράχνες στο κατώφλι
και χορτάρια στην αυλή!
Τι να πω και τι ν’ αφήσω
απ’ την τόση συμφορά;
Ότι αγάπησα στον κόσμο
δεν θα δω άλλη φορά.
Τραγούδι : Πρόδρ. Τσαουσάκης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : 1947