Σ’ αυτό το έρμο το μονοπάτι
κοντά σου πες μου πώς βρέθηκα;
Με μαύρα δάκρυα το ‘χω ποτίσει
και τη ζωή μου βαρέθηκα!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!
‘Ήταν μεγάλη η αδικία,
μα πιο μεγάλη η συμφορά!
Στα μαύρα χέρια σου, καρδιά μπαμπέσα,
δεν ξαναπέφτω άλλη φορά!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!
Θα ‘ ρθεις μια μέρα στο μονοπάτι,
που θα σε φέρει μπρος στο γκρεμό!
Να κάνεις σ’ εύχομαι αυτό το δρόμο,
για να γνωρίσεις το άδικο!
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες,
που να μη δεις χαΐρι.
Για το φέρσιμό σου αυτό
θα κάνω χαρακίρι!
Τραγούδι Τάκης Mnίvnς. Στέλλα Χασκίλ.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1953