Εσύ που χάρισες σ’ εμένα την καρδιά σου,
την αγκαλιά, τα νιάτα σου, την ομορφιά σου,
δεν το περίμενα ποτές μου από σένα,
πως σ’ άλλον άντρα τα φιλιά σου έχεις δοσμένα!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
‘Έδωσαν τα φιλιά τους πάνω στα δικά μου,
στον πονεμένο, τον μεγάλο έρωτά μου
και πήραν ό,τι όμορφο είχα κοντά μου!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
Καταραμένη να ‘σαι τώρα απ’ την καρδιά μου,
αφού επρόδωσες τα χείλη τα δικά μου!
Μαύρη κατάρα να μαραίνει τη χαρά σου
και νυχτοπούλια να ρημάζουν τα όνειρά σου!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
‘Έδωσαν τα φιλιά τους πάνω στα δικά μου,
στον πονεμένο, τον μεγάλο έρωτά μου
και πήραν ό,τι όμορφο είχα κοντά μου!
Φαρμακωμένα χείλη!
Φαρμακωμένα χείλη!
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης.
Συρτοτσιφτετέλι.
Ηχογραφήθηκε: 1962