Το παιδί που είχες φίλο,
τώρα το κατηγορείς!
Πες μας τι – τι σου έχει κάνει
και δε θε – και δε θέλεις να το δεις;
Καλέ μου, το παιδί!
Άδικα μην το παιδεύεις,
βρε γυναίκα πονηρή
και ρί – ρίχνεις όπου λάχει,
το μπελά – το μπελά του για να βρει!
Γυναίκα πονηρή!
Ότι και να σου ‘χει κάνει.
Έχει μια καρδιά χρυσή!
Γύρνα πάλι – πάλι σαν και πρώτα
και αγά – και αγάπα το κι εσύ,
καλέ μου το παιδί!
Τραγούδι : Σωτ. Μπέλλου, Βασ. Τσιτσάνης
Στελ. Χρυσίνης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : 1947
Επανέκδοση : 1987
Υπάρχει και σε άλλη εκτέλεση με τους Στέλλα Χασκίλ,
Μάρκο Βαμβακάρη, Ι. Σταμούλη