Τρελός απ’ το πολύ πιοτό,
στο δρόμο μου παραπατώ.
‘Όλα τα σεκλέτια πού ‘χω στο κεφάλι,
απόψε τα ‘σβησα μες στην παραζάλη.
Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!
Στο δρόμο τώρα που τραβώ,
ποτέ δε θα ‘βρω τελειωμό.
Στ’ άσωτα ξενύχτια δίνω το κορμί μου,
μια και προδόθηκα μέσα στη ζωή μου.
Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!
Στη σούρα μου χαμογελώ
και μοναχός παραμιλώ.
‘Ήπια να ξεχάσω το κατάντημά μου,
όλα τα ντέρτια πού ‘χω στην καρδιά μου!
Ο ντουνιάς με κατακρίνει,
μα το πάθος μου δε σβήνει!
Τραγούδι: Πρόδρ. Τσαουσάκης, Avθή Διάvα.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1951
Επανέκδοση 1987