Αυτή n καρδιά που πλήγωσες στάζει ακόμα αίμα
κι έβαψα το μαντίλι μου και το ‘στειλα σε σένα!
Για την καρδιά που έσφαξες, δεν θέλω εγώ να κλάψεις,
κράτησε το μαντίλι μου, τα χείλη σου να βάψεις!
Για σένα, πέτρινη καρδιά, αυτό το μαύρο δείλι,
έβαψα με το αίμα μου το άσπρο μου μαντίλι!
Για την καρδιά που έσφαξες, δεν θέλω εγώ να κλάψεις,
κράτησε το μαντίλι μου, τα χείλη σου να βάψεις!
‘Όσο και να ‘σαι άσπλαχνη, μια στάλα θα δακρύσεις.
Το κόκκινο μαντίλι μου όταν θα τ’ αντικρίσεις!
Για την καρδιά που έσφαξες, δεν θέλω εγώ να κλάψεις,
κράτησε το μαντίλι μου, τα χείλη σου να βάψεις!
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1956-57.