Εχτές το βράδυ ζόρικα
μου μίλησες, μοβόρικα.
Κι ακόμα με απείλησες κι αυτή μου τη ζωή!
Μα ‘γώ, τρελή, για πλάκα μου
την καίω και την κάπα μου
και τότε γράψ’ αλλοίμονο, αχάριστη ψυχή!
Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!
Πόσες φορές λαχτάρησα,
για πάρτη σου καθάρισα.
Μα εσύ μου έχεις κάνει τη ζωή μαρτυρική!
Μ’ αυτά σου τα δεδόμενα
δεν θα ξεμπλέξεις φρόνιμα
και θα με στείλεις, σίγουρα, μια μέρα φυλακή!
Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!
Σ’ αγάπησα, σε πόνεσα,
κακούργα, δολοφόνισσα!
‘Ηρθες και μ’ αναστάτωσες, βρε παλιοχαρακτήρα !
Και στα καλά καθούμενα
μ’ ανοίγεις προηγούμενα.
Ανάθεμά την δυο φορές την ώρα που σε πήρα!
Στη δική μου καρδιά
δε χωράνε δεσμά!
Ούτε μπαίνουν κλειδιά
στη δική μου καρδιά!
Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Χασάπικο.
Hxογραφήθηκε: 1978.