Την αντάμωσα ένα βράδυ στην Αθήνα
και μεθύσαμε απ’ τα πρώτα τα φιλιά.
‘Ήταν γλυκιά, ήταν ωραία, ήταν τσαχπίνα
και είχε μια τρελή, τσιγγάνικη ομορφιά,
που μου κρατάει σκλάβα, ακόμα, την καρδιά!

‘Ήταν η τρέλα μου, ήταν η ζήλεια μου η μεγάλη,
που κομματιάσαν την καλή της την καρδιά.
Και μια βραδιά, μες στο μεθύσι της, στην παραζάλη
πήρε τα μάτια της και χάθηκε μακριά.
Και από τότε δεν την ξαναείδα πια!

Είμαι ένοχος, παραδέχομαι, εγώ φταίω,
που σαν τύραννος της εφέρθηκα σκληρά.
Και μια ζωή θα τυραννιέμαι και θα την κλαίω,
χωρίς να βρω ποτέ καμιά παρηγοριά.
Θα τη ζητώ, δεν θα τη βρίσκω πουθενά!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης.
Χασάπικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Δε λογαριάζω κίνδυνο και τη ζωή μου δίνω,
αφού για σε κατάντησα λαθρέμπορας να γίνω!

Λαθρέμπορας και μη ρωτάς,
αφού το θέλει ο έρωτας!

Με κυνηγάνε μυστικοί, με τις αρχές τα βάζω.
Για σένα και τα σίδερα της φυλακής τα σπάζω!

Εγώ για σένα μάγισσα
λαθρέμπορας κατάντησα!

Λαθρεμπορία δύσκολη, δουλειά γεμάτη ζόρι.
Την κάνουν άντρες με ψυχή και στη ζωή μαγκιόροι!

Εγώ για σένα μάγισσα
λαθρέμπορας κατάντησα!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Κάθε φορά που σου μιλάω για καλό σου, ο φουκαράς,
γιατί μου τη σπας, γιατί τη σπας;
Κάθε φορά που σου ζητάω εξηγήσεις να μου δώσεις,
θα με πληγώσεις, θα με πληγώσεις.

Κι αφού ξηγιέσαι άτακτα και πονηρά κυρά μου,
σταμάτα πια να μου κολάς
κι άλλη φορά μη μου την ξανασπάς,
γιατι θα γίνει μεγάλος σαματάς!

Κι αν σε μαλώνω κάθε τόσο και σε κάνω να πονάς,
δε μ’ αγαπάς και μου τη σπας!
Κι αν δυο ποτήρια παραπάνω κοπανάω και σουρώνω,
εγώ πληρώνω, εγώ πληρώνω.

Κι αφού ξηγιέσαι άτακτα και πονηρά κυρά μου,
σταμάτα πια να μου κολάς
κι άλλη φορά μη μου την ξανασπάς,
γιατί θα γίνει μεγάλος σαματάς!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάνης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Πρίγκιπα τον θέλω τον δικό μου άντρα,
μπεσαλή και όμορφο, μα και λίγο μάγκα.
Να κρατάει μπεγλέρι με χρυσές τις χάντρες
και να τρέχουν πίσω του όμορφες γαλιάντρες!

Ω ω ω ωω ω ωω ω ωω!

Χάνομαι και καίγομαι για σένα και τελειώνω
κι όλα τα υπάρχοντα δικά σου τα δηλώνω!
Κι όλα τα υπάρχοντα δικά σου τα δηλώνω!

Πρίγκιπα τον θέλω τον δικό μου άντρα,
μπεσαλή και όμορφο, μα και λίγο μάγκα!

Ζόρικο τον θέλω και σκληρό αντράκι,
να μου ρίχνει πού και πού κάνα χαστουκάκι!
Τέτοιον άντρα θέλω, τέτοια να μου κάνει
κι εγώ θα ‘μαι σκλάβα του τα βράδυα στο ντιβάνι!

Ω ω ω ω ω ω ω ω ω ω ω!

Χάνομαι και καίγομαι για σένα και τελειώνω
κι όλα τα υπάρχοντα δικά σου τα δηλώνω!
Κι όλα τα υπάρχοντα δικά σου τα δηλώνω!

Πρίγκιπα τον θέλω τον δικό μου άντρα,
μπεσαλή και όμορφο, μα και λίγο μάγκα!

Τραγούδι: Avθή Αγγελίδου.
Τσιφτετέλι.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Δηλητή – Δηλητή
Δηλητήριο στη φλέβα!
Δηλητήριο στη φλέβα
είναι το δικό μου αίμα!
Και οχιά να με τσιμπήσει
κι αυτή, καλέ μου, θα ψοφήσει!

Χρόνια στη – Χρόνια στη
Χρόνια στην παλιά παράγκα!
Χρόνια στην παλιά παράγκα
την εβγάζω με το μάγκα!
Στην κλωστή και στο βελόνι
κι ο σεβντάς μου, καλέ μου, μεγαλώνει!

Άλα μόρτες!

‘Όμορφε – Όμορφε
‘Όμορφε μου μαχαλά μου!
‘Όμορφε μου μαχαλά μου,
ταβερνιάρη, κουβαρντά μου,
βάλε ούζο στα ποτήρια,
να γλεντήσουν, καλέ μου, τα μπατίρια!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Πάνω που συμμαζεύτηκα
κι είπα τσαρδί να στήσω
ήρθες εσύ, σώνει καλά,
να μου σηκώσεις τα μυαλά
και τα παλιά ν’ αρχίσω!

Την τελευταία μου ζαριά
μαζί σου θα τη ρίξω!
‘Η θα χάσω, ή θα κερδίσω!

Είχα αράξει όμορφα
πριν να βρεθείς μπροστά μου!
Μα τώρα, φτου κι απ’ την αρχή!
Ξανά λαχτάρες και καημοί
θα μπουν μες στην καρδιά μου!

Την τελευταία μου ζαριά
μαζί σου θα τη ρίξω!
‘Η θα χάσω, ή θα κερδίσω!

Τώρα να δω μ’ εσένανε,
τι προκοπή θα κάνω.
Φαίνεται έφτασ’ η στιγμή,
ή να με στείλεις στο Δαφνί
ή στον παπά για γάμο!

Την τελευταία μου ζαριά
μαζί σου θα τη ρίξω!
‘Η θα χάσω, ή θα κερδίσω!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Βγήκανε νωρίς τ’ αστέρια,
βγήκανε και τα μαχαίρια,
για να μας καρφώσουν,
ωχ! μανούλα μου!
‘Έφτασαν τα καραβάνια,
με σπαθιά και με γιορντάνια
για να μας σταυρώσουν,
ωχ! καρδούλα μου!

Εμείς το ξέραμε μια μέρα πως θα γίνει
μπλόκος!
Ωχ! μανούλα μου!
Είναι πολλοί αυτοί που χρόνια μας σταυ¬ρώνουν, χρόνια!
Ωχ! καρδούλα μου!
Κράτησε σφιχτά τα χέρια,
την καρδιά σου κάνε πέτρα, μην πονάς!

Μία χούφτα παλικάρια
πολεμούν σαν τα λιοντάρια,
μέσα στην αντάρα, μέσα στη σκλαβιά!
Το θεριό στα δυο να κόψουν
και τον τύραννο να διώξουν!
‘Όλα θα τα δώσουν για τη λεφτεριά!

Εμείς το ξέραμε μια μέρα πως θα γίνει μπλόκος!
Ωχ! μανούλα μου!
Είναι πολλοί αυτοί που χρόνια μας σταυ¬ρώνουν, χρόνια!
Ωχ! καρδούλα μου!
Κράτησε σφιχτά τα χέρια,
την καρδιά σου κάνε πέτρα, μην πονάς!

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης.
Χασαποσέρβικο.
Ηχογραφήθηκε: 1978.

Μου πήραν και τα ρέστα μου, μα εγώ την είχα στήσει,
η τύχη η γκρινιάρα μου μήπως ξαναγυρίσει!

Κι αν ξαναγυρίσει, κι αν ξαναγυρίσει
κι έχω στην απ’ όξω τάληρα πολλά,
τότε θα σου δείξω, ποιόν έχεις αφήσει,
τότε θα σου μάθω γράμματα ψιλά!

Άλα!

Τώρα που όλα τα ‘χασα, τους φίλους μου κυαλάρω.
Ποιος μού ‘κλεισε την πόρτα του, ποιός μού ‘δω¬σε τσιγάρο!

Κι αν ξαναγυρίσει, κι αν ξαναγυρίσει
κι έχω στην απ’ όξω τάληρα πολλά,
τότε θα σου δείξω, ποιόν έχεις αφήσει,
τότε θα σου μάθω γράμματα ψιλά!

Άλα!

Τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ. Βίρβου.

Πού να πώ –
πού να πώ τα βάσανά μου
κι όλα τα
κι όλα τα παράπονά μου;
Πώς να μην κλαίω, αφού σε χάνω
απ’ τη δική μου την αγκαλιά;
Πώς να μην κλαίω, αφού μου δίνεις
την τελευταία τη μαχαιριά;
Πού να πω
πού να πω τα βάσανά μου
κι όλα τα
κι όλα τα παράπονά μου;
Εγώ δεν ήξερα τι ‘ναι φαρμάκια
ούτε λαχτάρες μες στη ζωή!
Δεν είχα βάσανα, δεν είχα ντέρτια,
τώρα τ’ απόχτησα όλα μαζί!

Βγάλε με –
βγάλε με απ’ το σκοτάδι!
‘Έλα να
έλα να σε δω ταχιά το βράδυ!
Πώς να μην κλαίω, αφού σε χάνω
απ’ τη δική μου την αγκαλιά;
Πώς να μην κλαίω, αφού μου δίνεις
την τελευταία τη μαχαιριά;
Πού να πω
πού να πω τα βάσανά μου
κι όλα τα –
κι όλα τα παράπονά μου;

Τραγούδι: Βασ. Τσιτσάvης, Λιζέτα Νικολάου.
Συρτοτσιφτετέλι.
Ηχογραφήθηκε: 1975.

Ήμουν εγώ ένα παιδί, που Χάρο δε φοβόμουν
και με την άδικη ζωή στα ίσα τσακωνόμουν!

Εγώ που ήμουν σταυραϊτός,
που ήμουν κυπαρίσσι,
κάποιας αγάπης ο καημός
και της καρδιάς μ’ ο στεναγμός
στα δυο μ’ έχουν τσακίσει.

Τώρα γυρνώ στα καπηλειά, για να ξεχνώ τον πόνο!
Κι αν έρθ’ ο Χάρος μια βραδιά, μαζί του δε μαλώνω.

Εγώ που ήμουν σταυραϊτός,
που ήμουν κυπαρίσσι,
κάποιας αγάπης ο καημός
και της καρδιάς μ’ ο στεναγμός
στα δυο μ’ έχουν τσακίσει.

Τραγούδι: Δήμητρα Γαλάνη.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε: 1975.
Στίχοι Κ.Βίρβoυ.