Απ’ την μάνα μου διωγμένος
κι απ’ αγάπη ορφανός,
έκανα τους δρόμους ζηλευτό παλάτι μου
και τους δρόμους μες στα πάρκα για κρεβάτι μου!
Σαν τη ρημαγμένη χώρα
μοιάζει η δόλια μου καρδιά.
Κι αν οι ομορφιές μου όλες νεκρωθήκανε,
η ψυχή κι η αρχοντιά μου δε χαθήκανε!
Απ’ τη μάνα μου διωγμένος
κι από σένα μακριά,
στη σκληρή μου αλητεία σαν ζαλίζομαι,
μια ζωή καταραμένη συλλογίζομαι!
Τραγούδι : Μάρκος Βαμβακάρης, Ε. Λαμπίρη, Βασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : 1948
Επανέκδοση 1973