Ξενιτεμένος κι έρημος στην ξενιτιά γυρίζω,
τις πίκρες και τα βάσανα μπροστά μου αντικρίζω!
Πόσες φορές, βρε μάνα μου, θυμήθηκα εσένα,
απ’ τα πολλά τα βάσανα, που τράβηξα στα ξένα!
Για να ξεχάσω, μάνα μου, πίνω το κατοστάρι,
το δευτερώνω ύστερα και το τριτώνω πάλι!
Είναι καημός, μανούλα μου, είναι μεγάλος πόνος,
εγώ μέσα στην ξενιτιά να την περνάω μόνος!
Τραγούδι : Απ. Χατζηχρήστος , Βασ. Τσιτσάνης
Ζεϊμπέκικο
Ηχογραφήθηκε : Σε δύο εκτελέσεις 1938 η πρώτη και 1940 η δεύτερη