Τον ξέρετε, μωρέ παιδιά, της γειτονιάς το βλάμη;
Τον λένε μαχαλόμαγκα, μυαλό δεν έχει δράμι!
Νάτος κι έ
Νάτος κι έρχεται με φούρια
και με κου
και με κουστουμιά καινούρια!
Τον άντρα κάνει το σκληρό και τη δουλειά βαριέται
και για του φύλλου πήδημα ευθύς παραξηγιέται!
Μαχαλό
Μαχαλόμαγκας στο κέφι
με λατέ
με λατέρνα και με ντέφι!
Με τη φοβέρα τις μικρές στα δίχτυα του τις φέρνει
κι όλες γι’ αυτόν τρελαίνονται κι ας αγαπάει κι ας δέρνει!
Μαχαλό
Μαχαλόμαγκας στη στράτα
καμαρώ
καμαρώνει στα γεμάτα!
Στις ξένες έγνοιες πάντοτε μεγάλο δείχνει ζήλο
κι όπου καυγάς στο μαχαλά μαζεύει αυτός το ξύλο!
Μαχαλό
Μαχαλόμαγκα να ζήσεις,
άσε τις
άσε τις παρεξηγήσεις!
Τραγούδι: Σωτ. Μπέλλου, Στ. Περπινιάδης.
Ζεϊμπέκικο.
Ηχογραφήθηκε Τέλη 1948 ή αρχή 1949