Είμαστε αλάνια,
διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα
και δεν την τρομάζουν
ΟΙ φουρτούνες τη δική μας ράτσα!
Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!
Κάθε μας μεράκι
γίνεται τραγούδι και το λέμε
και μες στα στραπάτσα
μάθαμε, ποτέ μας να μην κλαίμε!
Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!
Κι αν στην κοινωνία
μας χτυπούν αλύπητα οι μπόρες,
μέσα στο τραγούδι
φεύγουνε χαρούμενες οι ώρες!
Τι τα θες; Τι τα θες;
Πάντα έτσι είν’ η ζωή,
θα γελάς, ή θα κλαις,
βράδυ και πρωί!
Τραγούδι: Μαρ Nίvου, Βασ Tσιτσάvnς, Σπ. Ευσταθίου.
Χασαποσέρβικο,
Hxογραφήθnκε: 1950.
Επανέκδοση 1987